Kantoorsatire, een boek met droge humor en absurde, maar toch ook voor velen herkenbare, kantoorsituaties en het dertigersdilemma

Een kantoorsatire over Marisa, die ondanks dat ze een vaste baan en een leuke woning heeft toch zoekende is naar levensvreugde. Een boek met droge humor en absurde, maar toch ook voor velen herkenbare, kantoorsituaties en het dertigersdilemma.

Marisa heeft een kantoorjob, waar ze weinig voldoening uit haalt. Zo probeert ze regelmatig een reden te bedenken om het werk eerder te kunnen verlaten. Marisa begrijpt niet dat anderen het werk wel leuk vinden. Marisa droomt van een ongeluk, waarbij ze aangereden wordt op weg naar het werk zodat ze doorbetaald krijgt zonder te werken. Je voelt de afkeer van Marisa om naar kantoor te gaan, het komt over als een dagelijkse strijd.

Marisa gebruikt drugs en stelt zich niet open naar anderen, wat wellicht voor meer levensvreugde zou hebben gezorgd. De negatieve gedachten van Marisa worden regelmatig als droge humor gebracht, waardoor ik ook vaak heb moeten lachen tijdens het lezen. Heerlijk om bijvoorbeeld te lezen over al het emailverkeer tussen collega’s en de “out of office” berichten die daar tussendoor komen.

De kantoorscenes die de auteur beschrijft zijn soms herkenbaar, daardoor voel ik toch ook medelijden voor Marisa. Soms wordt je nu eenmaal geleefd op kantoor en ik denk dat er heel wat collega’s zijn die het achterste van hun tong niet laten zien.

Het boek leest heel gemakkelijk, het is een vlotgeschreven roman. Het verhaal draait om een vrouw die probeert te voldoen aan de normen van de samenleving, terwijl het veel meer zou hebben gebracht als ze een baan zou hebben gezocht waar ze wel gelukkig van werd. En als ze zich ook in haar prive leven had opengesteld.

Ik kan het boek zeker aanraden en als er een vervolg komt dan zou ik het boek vast lezen.