Zelfs de duisterste geheimen blijven niet eeuwig verborgen

"Zelfs de duisterste geheimen blijven niet eeuwig verborgen" prijkt op de cover van het boek Stille Schreeuw van Angela Marsons. Maar hoe dan? Volg rechercheur Kim Stone op haar pad dat begint met een vermoorde schooldirectrice waarna de doden zich op lijken te stapelen. Maar is dat wel het werkelijke begin? Of speelt hier meer dan op het eerste gezicht lijkt?

Stille Schreeuw speelt in Black Country gelegen in de Engelse Midlands, waar auteur Angela Marsons vandaan komt. In 2015 bracht ze dit eerste boek van de Kim Stone reeks uit, wat nu eindelijk naar het Nederlands vertaald is. De fictieve Kim Stone groeit op in Black Country in diverse pleeggezinnen en tehuizen. Geen wonder dat ze al snel verzwolgen wordt door de moorden die elkaar in korte tijd opvolgen, beginnend met de schooldirectrice, die een voormalig medewerker was van wat ooit een kindertehuis voor meisjes was. Het onderzoek naar deze eerste moord leidt tot een lugubere vondst op het terrein van het voormalig kindertehuis, waardoor niets meer is wat het lijkt.

Marsons heeft een verhaal geschreven waarbij je je telkens af blijft vragen wie de dader is. De spanning die zich steeds verder opbouwt zorgt ervoor dat je maar door blijft lezen. De geheimen die rechercheur Stone ontdekt zijn zo gruwelijk, dat je zeker wilt weten wie die moordenaar is en of die moordenaar wel gepakt wordt. Eerder wil je eigenlijk niet naar bed.

Een boek dat je bezig houdt, dat je af en toe samen met de politie op een verkeerd spoor zet en je met details ineens weer een nieuwe clue en een nieuwe richting geeft. Ben je halverwege het boek overtuigd dat je weet wie de dader is? Ik denk dat je verkeerd zit! Een heerlijk boek dat je hier en daar echt verrast.

Wat ik vaak jammer vind aan thrillers, en zo ook bij deze, is dat er een soort vast stramien gevolgd wordt. De bijna ontspoorde rechercheur met een sidekick die wel érg loyaal aan haar is. De slechterik, die het uiteindelijk ook gemunt heeft op de rechercheur. En het standaard moment dat de nu écht ontsporende rechercheur er in haar eentje vandoor gaat en iets heel doms doet. Toegegeven, dit boek heeft een andere ontknoping dan ik had verwacht, maar de weg ernaar toe is vrijwel hetzelfde als iedere andere thriller.

Heel bijzonder ook zijn de wisselingen in perspectief. Zo begint het boek vanuit de ogen van het eerste slachtoffer, de schooldirectrice, en wisselt vervolgens tussen de rechercheur, slachtoffers en moordenaar. Het zit zo in elkaar dat wanneer het perspectief wisselt je je meteen afvraagt of deze persoon het volgende slachtoffer zal zijn. Dat maakt het aan de ene kant voorspelbaar, maar het houdt je aan de andere kant op het puntje van je stoel. Dit boek gunt je geen moment rust!

Alles bij elkaar genomen ben ik zeker positief over dit werk van Angela Marsons. Ik heb het vier van de vijf sterren gegeven. Iets meer diepgang, iets meer creativiteit, en je bent er. Best aardig voor een eerste deel uit een serie!