Gratis tegenvallertje

Het eerste boek in de Hebban adventkalender 2019 was meteen een klapper, dacht ik. Er is al veel gezegd en geschreven over DNA van de IJslandse Yrsa Sigurdardottir. Deze thriller is de eerste in een serie, deel twee Vortex is vorig jaar ook verschenen en in deze maand januari mogen we deel drie, R.I.P., verwelkomen.

De serie draait om rechercheur Huldar en kinderpsycholoog Freyja. Ze krijgen beiden beroepsmatig te maken met het zevenjarige meisje Margrét, enige getuige in de gruwelijke moord op haar moeder Elísa. Dat Huldar en Freyja elkaar ook al kennen van een eenmalige wilde nacht met elkaar maakt hun samenwerking er niet gemakkelijk op. Margrét kan en wil maar met heel weinig woorden praten over de dood van haar moeder wat de oplossing van de moord niet dichterbij brengt. Als er dan ook nog een andere vrouw vermoord aangetroffen wordt, tast Huldar noch verder in het duister. De enige overeenkomst tussen de vrouwen is dat het duidelijk is dat ze door dezelfde persoon omgebracht zijn maar het hoe en het waarom is niet duidelijk. Ondertussen leren we ook nog Karl kennen. Deze scheikunde student is radio amateur. Via zijn korte golf radio pikt hij een station op waar cryptische reeksen cijfers op uitgezonden worden. Hij kraakt de code maar niemand gelooft hem. En dan valt er een derde slachtoffer.

Op zich is dit natuurlijk een thrillerplot om je vingers bij af te likken. Na de veelbelovende proloog verwacht je dan ook een spannend verhaal met een onverwachte ontknoping. Helaas vond de schrijfster het echter nodig om na de proloog te verzanden in veel te lange beschrijvingen van het verleden en overpeinzingen van haar personages. Deze dienen het verhaal nergens en het wemelt ook nog eens van de herhalingen. Ondertussen krijgt de lezer ook nog eens een te groot aantal (ver)taalfouten te verwerken wat het leesplezier behoorlijk onderuit haalt. Het enige waar Yrsa Sigurdardottir ons op trakteert is een heel onverwachte dader. Maar hoe Huldar er toe komt om deze dader uiteindelijk te verdenken blijft ook in nevelen gehuld.

DNA stelt dus teleur, ondanks alle aanwezige ingrediënten voor een goede thriller. Toch blijf je wel lezen, je wilt toch weten hoe het zit maar je blijft met een licht katertje achter...