Laat je niet los tot het (bittere?) einde

De dubbele moord waaraan Grace Marks midden 19de eeuw in west Canada schuldig zou zijn geweest, vormt het centrale thema van deze roman. Niet alleen door de jonge leeftijd van Grace – zestien jaar – maar ook door de omstandigheden: huishoudster pleegt in een afgelegen landhuis samen met stalknecht James eerst wurgmoord op minnares (24) van de eigenaar en daarna wordt eigenaar in koelen bloede doodgeschoten. Beide lijken worden in het keldergat gedumpt en Grace en James vluchten naar Amerika. Ze worden echter opgepakt en teruggebracht naar Canada. Daar worden ze berecht. Beiden krijgen de doodstraf; James wordt opgehangen, maar de straf wordt voor Grace op het laatste nippertje omgezet in levenslang tuchthuis.
Deze historische feiten zijn de basis voor de roman. Atwood kruipt in de huid van Grace en laat de lezers meemaken wat zij ervaart, voelt, denkt en moet ondergaan. Heeft zij ‘het’ gedaan, ondanks geheugenverlies, of was ze ontoerekeningsvatbaar dan wel is ze er ingeluisd door James? De verwikkelingen en de verteltrant van Grace laten je niet los tot het al of niet bittere einde. Dokter Simon Jordan wil ook weten hoe het zit en hem volgen we door de gesprekken die hij voert met Grace om de waarheid boven tafel te krijgen.
Een mooi historisch verhaal langs twee verhaallijnen vol spanning, psychologie en ook humor.
Mijn enige kritiekpunt is dat Atwood wel erg veel zelf verzint. Daar is niets mis mee, maar in haar verantwoording maakt ze niet goed duidelijk wat verzonnen is, en wat niet.