Als ijs tussen hen in

Loes en Nico zijn welgesteld. Zij is lerares en hij is pas benoemd tot GGZ directeur. Maar hun relatie is belast met een geheim. Een stil verdriet van een weggelopen dochter. Haar kamer in hun grote huis is een no go area geworden. Tegelijkertijd een museum uit de tijd dat zij er nog woonde. Alles onaangeroerd net zoals het heikele thema dat zowel bindmiddel als blokkade is in de relatie van Nico en Loes. Hij stort zich helemaal op de reorganisatie die hij wil doorvoeren binnen de GGZ instelling. Zij stort zich op de tuin die getemd moet worden. Als zij bij toeval (?) stuit op een jonge tuinman die haar wil helpen glijdt hun relatie van de schans af. Een meesterwerkje.