Bergbeklimmersschaamte

Je moet ervan houden – boeken die als een legpuzzel zijn geconstrueerd. Na lezing moet je de gelezen hoofdstukjes zo achter elkaar passen dat ze in juiste volgorde zorgen voor klaar begrip wat er nu precies is gebeurd. Als het een kunstje wordt uit effectbejag zoals in dit boek, houd ik er niet van. Neemt niet weg dat Zuurstofschuld inzicht biedt in wat de echte bergbeklimmer (met bungelen aan touw, pikhouweel en stijgijzer) drijft. Of waardoor hij/zij zich laat drijven, want veel meer dan een vlucht voor de drukte beneden of een verslaving is het niet. Toch ook: een plek om te kunnen sterven, soms zelfs met voorbedachten rade... Je brengt echter door je levensgevaarlijke hobby anderen ook in gevaar, en dat zorgde bij mij tijdens lezing voor plaatsvervangende bergbeklimmersschaamte. Het boek vond ik het sterkst als de betekenis van vriendschap wordt beschreven, en de biografieën van grote bergbeklimmers in de historie. Hun mythe, hun onbereikbare droom, of verlangen. En de schoonheid van de bergen, die oneindig is, eigenlijk woordeloos. Bij te veel passages bekroop mij echter het gevoel dat ik romantische, poëtische of onbegrijpelijke onzin las.