Helder als glas

De grote zaal van Jacoba van Velde is een klein boek met een grote inhoud. Het gaat over de dood, dus automatisch ook over het leven. Mensen die hun dood voelen aankomen willen niets liever dan leven. Zo ook Geertruide van Veen, de oude en zieke vrouw die in een verpleeghuis belandt. Ze beseft dat zolang ze nog niet ligt op de grote zaal waar de ergste zieken liggen ze nog een kans heeft op doorleven. Dat en de bezoeken van haar dochter Helena die alles is wat zij niet is - levendig, zelfstandig en ondernemend, geeft haar het laatste restje moed. Niet alleen de inhoud is groots. Ook de stijl - sober, ingetogen maar toch vol verscholen humor - en de opzet zijn origineel. Bij dialogen gebruikt Jacoba van Velde geen aanhalingstekens e.d. Je moet als lezer uit de context aanvoelen wat dialogen zijn, wie wat zegt of denkt. Daarbij hanteert ze een dubbel perspectief: vanuit Geertruida en vanuit Helena. Je moet als auteur maar durven, maar de schrijfster overtuigt cum laude!
Een klassiek meesterwerk over aftakeling en versterven, helder als glas.