Lucy Neetens schrijft met haar hoofd vanuit haar hart

Heel af en toe kom je debuten tegen die bijblijven, doordat de schrijfstijl en het onderwerp van het verhaal blijven hangen. Een sprekend voorbeeld hiervan is de roman Een blauwe blik van Lucy Neetens, in maart verschenen bij Godijn Publishing.

Een blauwe blik snijdt een bijzonder gevoelig onderwerp aan als Leja Berger, een jonge vrouw, van haar arts te horen krijgt dat ze ernstig ziek is. Begrijpelijkerwijs roept dat de nodige emoties bij haar op. Toch weet zij een overwegend positieve houding naar haar omgeving uit te stralen. Wat is de rol van mensen in je omgeving in een dergelijke situatie? Een blauwe blik laat haar lezers het antwoord op deze vraag meebeleven, zonder ook maar een moment zwaarmoedig te worden. Hier en daar ontbreekt zelfs gepaste humor niet.

Geen enkele lezer kan door Een blauwe blik onberoerd blijven. Dat heeft natuurlijk te maken met het thema. Door de manier waarop Lucy Neetens, mede door het gekozen ik-perspectief, je door de ogen van Leja laat meekijken, zorgt ervoor dat er een onvoorstelbaar realistisch beeld ontstaat. Zowel het verdriet en de pijn, alsook de positievere karaktereigenschappen en de daaruit voortvloeidende handelingen van Leja zijn letterlijk voelbaar. De uitwerking van Leja als personage is grandioos. Zij fungeert door dit verhaal als een symbool, in de positieve zin van het woord, voor velen.
Door het eerlijke en realistische beeld heeft deze roman ook een mooie ‘diepere laag’, waardoor het geschikt is voor een breed publiek. Aan de ene kant zal er voor een lotgenoot van Leja een hoge mate van herkenning zichtbaar zijn. Voor hen die het geluk hebben vooralsnog gevrijwaard te zijn van een dergelijke zware boodschap, biedt het meer dan voldoende stof tot nadenken. Bijvoorbeeld over de vraag hoe je moet/kunt reageren op iemand die het overkomt. En laat er geen misverstand over bestaan: Lucy Neetens maakt niet alleen de voor de handliggende mogelijkheden zichtbaar.

In mijn optiek geeft Lucy Neetens blijk van een voortreffelijk schrijftalent, zowel op inhoud als door haar stijl. Misschien is een vergelijk met een aantal zogeheten gevestigde namen zeer realistisch. Hier is een auteur aan het werk die haar hoofd en haar pen gebruikt om datgene wat uit haar hart komt te verwoorden. Daar is ze meer dan in geslaagd, want door het gebruik van haar ‘unieke stem’ is dit een debuut geworden zoals je niet vaak tegenkomt en dat schreeuwt om opvolging.