tristesse

Soms hoor je een verhaal van een geadopteerde volwassene die zijn natuurlijke ouders wil terugvinden.
Austerlitz is zo’n verhaal.
Alleen enkel en alleen dramatiek.
Juist voor de oorlog door zijn joodse ouders op de trein naar het westen gezet. In Engeland opgevangen door een streng protestants gezin bij de dominee.
Laat ontdekt dat dit niet zijn natuurlijke ouders zijn en dus op zoek. Geen enkel positief bericht.
Het opmerkelijke in dit boek is wel dat het geschreven is als conversatie, eerder monoloog, tussen Austerlitz en een vreemde ik-persoon waar we niks over weten.
Ook de zinsconstructies met het ontelbare “zei Austerlitz” maakt het lezen niet makkelijk.