Lezersrecensie
Recensie Geschiedenis van een gevallen engel
Dit boek is een stevige aanklacht tegen het vroegere kolonialisme in Mozambique. Mankell heeft het verpakt in een wonderlijk verhaal over een jonge Zweedse vrouw die bij toeval in de voormalige Portugese kolonie belandt. Daar wordt ze ook nog eens eigenaresse van het grootste bordeel in Lourenço Marques,het tegenwoordige Maputo.
Die kritische houding is niet vreemd voor een schrijver die bekend staat om zijn politiek activisme. Zo verhief Mankell in de loop der decennia al zijn stem tegen de Vietnamoorlog, het apartheidsregime in Zuid-Afrika en de manier waarop het westen zijn voormalige koloniën in de steek laat.
Ook in zijn Walander-boeken verwerkt de auteur veel maatschappijkritiek. Mankell was aan boord van het Zweedse schip Sofia, één van de zes schepen in het hulpkonvooi voor de Gazastrook die in mei 2010 werden geënterd door Israëlische commando's. Hij woont afwisselend is Zweden en Mozambique.
Het verhaal is vrij simpel, alhoewel de mysterieuze houding en de cultuur van de zwarte bevolking het af en toe gecompliceerd maken. Dat geldt ook voor de hoofdpersoon: een uit de klei getrokken Zweedse boerenmeid die plotsklaps in een letterlijke zwartwit-maatschappij terechtkomt. Dat wordt boeiend en decent door Mankell beschreven, alhoewel het einde van het boek geforceerd en daardoor een beetje onbevredigend is.
Die kritische houding is niet vreemd voor een schrijver die bekend staat om zijn politiek activisme. Zo verhief Mankell in de loop der decennia al zijn stem tegen de Vietnamoorlog, het apartheidsregime in Zuid-Afrika en de manier waarop het westen zijn voormalige koloniën in de steek laat.
Ook in zijn Walander-boeken verwerkt de auteur veel maatschappijkritiek. Mankell was aan boord van het Zweedse schip Sofia, één van de zes schepen in het hulpkonvooi voor de Gazastrook die in mei 2010 werden geënterd door Israëlische commando's. Hij woont afwisselend is Zweden en Mozambique.
Het verhaal is vrij simpel, alhoewel de mysterieuze houding en de cultuur van de zwarte bevolking het af en toe gecompliceerd maken. Dat geldt ook voor de hoofdpersoon: een uit de klei getrokken Zweedse boerenmeid die plotsklaps in een letterlijke zwartwit-maatschappij terechtkomt. Dat wordt boeiend en decent door Mankell beschreven, alhoewel het einde van het boek geforceerd en daardoor een beetje onbevredigend is.
2
Reageer op deze recensie