Verboden liefde

Tropenbruid van Susan Smit is gewoonlijk een genre wat ik niet vaak lees. Toch was er iets aan de kaft, aan de omschrijving, dat mijn aandacht trok. Het verhaal gaat over een jong weesmeisje dat droomt over een leven buiten de muren van het weeshuis. Anna verruilt het leven als wees voor het leven als echtgenoot opzoek naar vrijheid. Ze komt pas later tot besef dat ze de ene gevangenis inruilt voor de andere…

Het verhaal van De tropenbruid is zeker een interessante. Het vertelt veel over de geschiedenis van Nederlands-Indie, over de wijze waarop twee culturen botsen, klassensamenleving en hoe er destijds tegen een psychiatrisch ziektebeeld aan werd gekeken. De wijze waarop het geschreven is, spreekt mij echter minder aan. Het is geschreven op een wat trage manier, voornamelijk het middenstuk. Het einde is, mijn inziens, dan weer te plots. Dit heeft ook met mijn verwachtingen te maken; ik had meer politiek verwacht, daar lijkt het in het begin namelijk wel op. Daarnaast is het verhaal in mijn beleving wat oubollig geschreven. Dat past ergens natuurlijk ook wel bij de tijdsgeest van toen, maar het omschrijvende taalgebruik spreekt mij daarin minder aan.

Tot slot stoor ik mij soms aan het karakter van Anna, hoe zij soms zo naïef kan zijn. Hoewel, naïef is niet altijd het juiste woord. Want met haar reflectievermogen is niets mis, toch handelt ze er niet naar. Dat vind ik een (te) grote tegenstrijdigheid in haar karakter.

Conclusie: De tropenbruid heeft een sterke verhaallijn, al komt deze niet volledig tot zijn recht. Het tempo is in het midden wat traag, waar deze op het einde opeens erg snel gaat. De Tropenbruid is een meer klassieke roman over verboden liefde in vroegere tijden.