Soms valt er een boek op de mat dat je meteen nieuwsgierig maakt, nog voor je de eerste bladzijde hebt omgeslagen.

Zo ging het ook met “De man aan de overkant”, het debuut van de geheimzinnige Sylvia Winter. Een anoniem manuscript, een intrigerend briefje en een uitgeverij die het lef had om zich te laten verrassen, het zijn de ingrediënten van een verhaal dat niet alleen op papier, maar ook in het echt begint met een vleugje spanning.

Centraal staat Claire, een 49-jarige alleenstaande moeder die haar leven goed op orde lijkt te hebben. Ze zorgt voor haar twee tienerdochters, werkt hard en houdt de dagelijkse routine draaiende. Toch knaagt er iets. Haar dagen lijken op elkaar, haar verlangens zijn naar de achtergrond verdwenen. Totdat Luca, haar nieuwe buurman, tegenover haar komt wonen.

Wat begint als een onschuldige nieuwsgierigheid, een blik door het raam, een toevallige ontmoeting op straat, groeit uit tot een innerlijke onrust die Claire niet langer kan negeren. De vrouwen die avond na avond bij Luca over de vloer komen, laten haar fantasie op hol slaan. Ze vraagt zich af: durf ik te ontdekken wat ik al die jaren heb gemist? Durf ik mezelf terug op de eerste plaats zetten?

Sylvia Winter weet met een lichte pen de stille verlangens van Claire tastbaar te maken. De novelle is doordrenkt van subtiele spanning en een vleugje humor, waardoor het verhaal nooit zwaar aanvoelt. De erotische scènes zijn smaakvol en betekenisvol: ze tonen niet alleen de lichamelijke ontwaking van Claire, maar haar zoektocht naar wie ze is buiten naar rollen als moeder en werknemer. Claire is geen heldin maar een gewone vrouw met twijfels, humor en hoop. Haar reis bestaat uit kleine stappen, van het loslaten van gewoontes en van het toelaten van nieuwe gevoelens.