Dit is het derde boek van Ana Huang uit de “Kings of Sin” reeks.

Geen graf kan mijn lichaam houden. Ik kruip naar huis, naar haar toe.”

Oh god, waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Dit boek had van mij gerust nog vijftig pagina’s langer mogen zijn. Dominic en Alessandra die we eerder vluchtig leerden kennen, worden door Ana Huangs meeslepende pen opnieuw tot leven gewekt en opnieuw liet ze me niet meer los.

Dominic Davenport…hello?
Deze man, opgegroeid met niets, deelde ooit met Alessandra een droom om samen een imperium op te bouwen. Het was hen tegen de wereld.
Maar langzaam verdween hij achter spreadsheets en vergaderingen, late avonden op kantoor, gemiste afspraken en lege stoelen bij belangrijke momenten. Alessandra verloor zichzelf in de schaduw van zijn ambitie, tot ze haar eigen pad vond met een online bedrijf in gedroogde bloemen. Toch bleef ze een schim van wie ze ooit was, iets wat Dominic niet opmerkte. Het stort allemaal in op het moment dat Dom zijn belofte breekt om op tijd te zijn voor hun jubileumvlucht. Als hij eindelijk thuiskomt is Alessandra weg.

Deze man kan Alessandra niet loslaten, zelfs niet nadat ze hem in zijn gezicht had geslagen met de scheidingspapieren.
En Alessandra? Zij maakt het hem allesbehalve gemakkelijk. Haar karakterontwikkeling en onafhankelijkheid waren bewonderenswaardig om te lezen. Ze is zelfbewust, volhardend leert van haar fouten en kent haar grenzen. Ik vond het geweldig dat ze haar fysieke bloemenwinkel begon. Ze voelde zich eindelijk beter in haar vel, het was tijd om voor zichzelf te kiezen en niet meer voor een ander te leven. Haar houding was duidelijk, als hij haar terug wil, zal hij haar moeten verdienen. En Dominic moet zijn leven veranderen als hij Alessandra terug wil, hij moet zichzelf opnieuw bewijzen en haar eraan herinneren dat ze alles voor hem betekent.
Ana Huang verweeft huwelijksdrama en twee kansen tot een verhaal dat balanceert tussen emotionele diepgang en spanning. De chemie tussen de personages, vol verlangen en wrok, spat van de pagina’s.

Na tien jaar huwelijk had communicatie veel leed voorkomen. Maar eerlijk: dat zou een saai verhaal worden!