“Maak je geen zorgen, Ava. Je baby is veilig bij mij. Ik zal voor haar zorgen alsof ze mijn eigen kind is…”

Na een zware zwangerschap en moeilijke bevalling probeert Ava haar draai te vinden als kersverse moeder. Zowel fysiek als mentaal lukt het haar niet om de zorg voor Isa alleen te dragen. Haar man Ned is druk bezig met zijn werk, waardoor ze samen besluiten om een nanny in te huren. Marley, de nanny, lijkt in eerste instantie een uitkomst, heeft uitstekende referenties en er is meteen een klik met Ava en Isa. Al snel overtuigd Marley Ned ervan dat haar hulp niet alleen ’s nachts, maar de hele dag nodig is.

Zoals in elke goede thriller is dit slechts het begin. Ava begint te twijfelen aan Marley’s bedoelingen wanneer ze opmerkt dat Marley erg geheimzinnig doet over haar verleden en opvallend goed met Ned overweg kan. Ze voelt zich een buitenstaander in haar eigen huis en ze heeft het gevoel dat Ned haar niet meer vertrouwd.

Terwijl geheimen zich opstapelen en de spanning stijgt, vraagt Ava zich af, word ik gek, of probeert iemand mij te vernietigen?

Naarmate het verhaal vordert, stapelen de geheimen en spanningen zich op. De plotwendingen volgen elkaar op, sommige voorspelbaar door subtiele hints van de auteur, andere totaal onverwacht.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, voornamelijk die van Ava en Ned, waarbij de hoofdstukken elkaar afwisselen. Af en toe zijn er flashbacks die extra context geven aan de gebeurtenissen in het heden. De auteur slaagt erin de personages tot leven te brengen, behalve met Ava’s moeder, die weinig sympathiek wordt neergezet.

De proloog greep me meteen bij de keel en zet de toon voor een out of the box nannyverhaal.
Ik voelde voortdurend de spanning met de onderhuidse dreiging die langzaam wordt opgebouwd.
Toch zijn er enkele elementen, vooral richting het einde, die wat vergezocht aanvoelde.
Daardoor gaf ik het geen vijf sterren, ondanks de sterke opbouw en de meeslepende schrijfstijl.

De nanny is Nele Lamarr haar tweede psychologische thriller en volgt op door critici geprezen debuutboek “De logé”, die in tientallen talen is vertaald. Ik ben niet zot van poppen en dit verhaal bewijst het nog eens ;).