Persoonlijke groei in de bergen

Hoofdpersoon Leo is een vijftigjarige weduwnaar die nog altijd treurt om het verlies van zijn vrouw, een vrouw die hij bewonderde om haar sociale capaciteiten, iets wat Leo zoals hij zelf maar al te goed beseft niet bezit. Hij heeft dan ook sterk de neiging om zich terug te trekken in zijn verdriet en af te sluiten voor contact met anderen.

Door toedoen, en de grote overredingskracht, van zijn dochter Nina neemt Leo de zorg op zich van de achtjarige Martino, een bijzondere weesjongen die Leo al snel regelmatig aan zichzelf doet denken, bijna alsof ze vader en zoon zijn.

Wanneer Martino naar de middelbare school gaat wordt er een vorm van autisme, namelijk Asperger bij hem geconstateerd. Iets wat voor de oplettende lezer niet als een verrassing komt, eerder als een bevestiging van een sterk vermoeden.
Leo besluit om samen met Martino naar de Piëtmontse bergen te verhuizen en daar de droom van zijn overleden vrouw te realiseren: het opknappen van een vervallen berghut, ook vermoed hij dat Martino zich hier beter op zijn gemak zal voelen dan in het drukke Manhattan.

Het vermoeden van Leo wordt waarheid, Martino vindt al snel zijn draai, geniet van de lange wandelingen door de schitterende natuur met Leo, en al wordt er niet veel gesproken toch groeien ze naar elkaar toe. Een hechte vriendschap sluit Martino met de oude August, een man die hem accepteert zoals hij is en die hem alles leert over een leven in de bergen.
Leo ziet de vriendschap groeien en toont enige jaloezie, al gunt hij Martino deze vriendschap wel van harte.

Martino is niet de enige die een grote ontwikkeling doormaakt in de bergen, ook Leo zelf maakt een ontwikkeling door, hij leert het verlies van zijn vrouw een plek te geven en open te staan voor een nieuwe relatie en een rijk leven zonder haar, maar met Martino, op te bouwen.

Tussen twee werelden is een mooi klein verhaal over de ontwikkeling van een jongen en zijn verzorger. Je bent deelgenoot van de groei naar elkaar toe maar ook van het vinden van het juiste weg in het leven van deze twee bijzondere personen.
Het verhaal wordt in de ik-vorm vertelt vanuit Leo, dit is zo consequent gedaan dat je regelmatig het gevoel hebt tegenover Leo te zitten en hem zijn levensverhaal te horen vertellen.
Tegelijkertijd blijven de gevoelens die Martino heeft door deze vertelvorm onderbelicht, iets wat ik persoonlijk erg jammer vind. Het had een verrijking kunnen zijn voor het boek om ook de gevoelens van deze jongen met Asperger weer te geven.
Wel is duidelijk dat de schrijver onderzoek heeft gedaan naar mensen met Asperger en de kenmerkende gedragingen, hij weet waar hij over schrijft.

Het mooie aan dit verhaal vind ik dat er een wereld van mogelijkheden geschetst wordt. Niet de beperkingen van Asperger staan centraal, maar juist de grote ontwikkeling die Martino door kan maken door het vinden van de juiste omgeving, een omgeving waarin hij zich geaccepteerd voelt en niet anders hoeft te zijn, een wereld waarin het leven een stukje trager gaat en daardoor beter te behappen is voor Martino.
In zo’n omgeving blijken de mogelijkheden voor iemand met Asperger talloos te zijn.

De omschrijving op de achterflap en de cover van het boek doen onmiddellijk denken aan het schitterende De acht bergen van Paolo Cognetti. Wie op eenzelfde leeservaring hoopt zal toch ietwat teleurgesteld worden, want hoewel de beschrijvingen van het leven in de bergen en de schitterende natuur ook in Tussen twee werelden erg mooi zijn halen ze het niet bij de sfeer van De acht bergen.
Ook mist het verhaal de diepgang die De twee bergen wel had, het blijft allemaal net wat oppervlakkiger.