Spion is niet altijd een leuk beroep

River Cartwright, ooit een beloftevol spion, is na een mislukte promotieproef afgezakt van het prestigieuze MI5 hoofdkantoor naar het onooglijke Slough House, geleid door de ogenschijnlijk eveneens afgedankte Jackson Lamb. Er zijn er een stuk of zes, van die trage paarden, zoals hun bijnaam en ze krijgen enkel totaal zinloze opdrachten.
Tot er, heel traag, bij River begint door te sijpelen dat de trage paarden niet zijn wat ze lijken, dat hijzelf bij zijn falen is bedrogen door zijn partner en dat MI5 niet enkel terreuracties wil voorkomen. Hoofdstuk na hoofdstuk ontrolt zich een magistrale plot. Elk personage wordt met stevige pennestreken uitgediept tot een verrassend mens, met verrassende karaktertrekken en ambities.
Uiteindelijk blijft de vraag wie de plot in de plot uiteindelijk gaat winnen, Slough house met zijn trage paarden of MI5 met de ambitieuze Diana Taverner aan het hoofd.weet zij dat ze verraders in haar eigen rangen heeft? En wat zal het Britse volk van deze actie te weten komen?

John LeCarre had indertijd genoeg insidekennis van de Britse geheime dienst om zeer goede spionageromans te schrijven. Zo te lezen heeft Herron ook meer dan genoeg kennis van de klepel en de klok. En de intelligente humor maakt van trage paarden een boek dat smeekt om een vervolg.