Genetisch gerommel

Met zijn Sam Porter trilogie en zeker met De beller op lijn 4 heeft de Amerikaanse auteur J. (onathan) D. (ylan) Barker bewezen een spannende, sterke auteur te zijn. Zijn samenwerking met James Patterson(De kustmoorden en Oorverdovend) is vorig jaar op iets minder gejuich onthaald. Kan de beroepsjournalist bevestigen met zijn nieuwste boek Augustus?

Ja en neen. Het hoofdthema, gerommel met menselijke genen met huiveringwekkende gevolgen, is al lang niet nieuw meer. Ook in Oorverdovend flirtte Barker al met het bovennatuurlijke, in Augustus gaat hij nog een stapje verder. Sommige verhaallijnen zijn onafgewerkt en na de laatste pagina van deze dikke pil (bijna 700blz.) blijft de aandachtige lezer met nogal wat vragen achter. Wie is wat en in welk kamp zit elk, bijvoorbeeld. En dat romcommy end? Nou nee, dat had niet gehoeven.

Blijft het feit dat Barker een sterk schrijver is, die feilloos weet hoe je een personage tot leven brengt en hoe je een thriller op zijn sterkst construeert. De wisseling in perspectief doet het ‘m helemaal, zeker de passages in de Observation room. En dan die tijdsindeling, de spanning die met weergaloze stijl wordt opgedreven richting de maand augustus en dat bijna twee decennia lang. Barker is zonder meer een getalenteerde schrijver.

Het literair indrukwekkende mitrailleurvuur van De Beller…. is dit boek beslist niet. Het is wel een professioneel goed geschreven thriller. Ondanks de dikte van deze pil, valt hij makkelijk te slikken.