Mee naar Schotland

‘Het is niet voor niks dat de mythische god van de liefde rondvliegt met een pijl en boog want eigenlijk is de liefde een beetje als boogschieten. Je probeert het doel te raken maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Soms schiet je in het net en soms raak je het zwarte vlak wat je minimale punten oplevert. Sommige mensen richten zich zelfs op tien doelen tegelijk in de hoop dat er eentje raak zal zijn. Het gebeurt zelfs wel eens dat je jezelf in je voet schiet. Maar soms, heel soms schiet je in de roos.’

In ‘Een Schot in de Roos' vertrekt documentairemaker Floor naar Schotland om een item te maken over de zoektocht naar haar verdwenen vader Robert. Balend over het gedrag van haar collega en haar tijdelijk, na een onhandig voorval, ingenomen rijbewijs besluit ze met de knappe schot Owen mee te gaan in zijn camperbusje.

Je reist als het ware met Owen en Floor mee door de adembenemende landschappen van Schotland. Terwijl Floor op zoek gaat naar een ontbrekend stukje in haar eigen verhaal, heeft Owen een andere reden om mee te gaan. Samen maken ze een aaneenschakeling van gebeurtenissen mee waardoor we ze steeds beter leren kennen. En zij elkaar ook want al gauw springen de vonken over.

De schrijfstijl van Iris Visser is levendig, vol humor, grappige beeldspraak en emotie. Het verhaal van Floor raakte me. De combinatie hiervan brengt de personages, het camperbusje, het typische schotse landschap en de cultuur tot leven.

De personages zijn boeiend en goed uitgewerkt in de verhaallijn. Terwijl Floor een soort van open boek lijkt, het verhaal wordt verteld vanuit haar perspectief, is Owen toch wat mysterieus en leren we hem gedurende het verhaal beter kennen. De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar, verveeld nergens en je blijft nieuwsgierig naar waar zouden ze nu weer terecht zouden komen.

Een echt Iris Visser verhaal, met diepgang, boeiende personages, romantiek en heerlijke humor. Een verhaal dat boeit van begin tot eind, ik heb enorm genoten!