teleurstellend

Met dank aan uitgeverij Hebban mocht ik meelezen en buzzen met het boek: Zeg maar Joe.
De cover is ronduit prachtig en heb me hierdoor ook wel opgegeven. Het fragment geeft aan dat het een geheel ander genre is dan ik normaal graag lees dus een uitdaging die ik graag aan ga. Helaas kwam ik wel wat teleurstellend terecht.

De wereld is plotseling twaalf minuten lang donker en daarna zal er niets meer het zelfde zijn. De twaalf minuten zet de gehele wereld op de kop en de politieke wereldleiders verdenken elkaar van een actie. Spohie, lerares op een kostschool, ziet na de duisternis, een man op het schoolplein. Ze gaat naar hem toe om te vragen wie hij is. Hij zegt de zoon van God te zijn. Ze valt als een blok voor hem en neemt hem mee naar huis. Haar leerlingen zijn ook reuze benieuwd en één leerling bedenkt de naam Joe omdat Jezus niet van deze tijd is. Vanaf dat moment is het "Zeg maar Joe".

Het verhaal is vlot geschreven en begint meteen goed door de duisternis. Toch zwakt het daarna meteen af en heeft het niet mijn aandacht. Het is het verhaal over Jezus maar dan in onze moderne tijd. Ook hier verricht hij wonderen en geneest hij mensen.
Voor mij was het af en toe heel voorspelbaar en te cliché en ook zijn er vooral op het begin, heel veel herhalingen. Dit maakte het verhaal gewoonweg saai.

Ook de personages zijn niet goed uitgewerkt en blijven te oppervlakkig. Ik kreeg er totaal geen gevoel bij.

Het idee achter het verhaal snap ik. Jezus die terug komt op aarde om de wereld te redden die wij met elkaar kapot aan het maken zijn, met thema's van deze tijd maar voor mij niet voldoende uitgewerkt.