Intuïtie helpt vaak, maar je kunt er zeker niet blind op varen

Dit boek staat vol informatie over intuïtie die ontstaat door eindeloze studie op een bepaald gebied. Altijd je verstand gebruiken om kunst te begrijpen levert uiteindelijk inzichten op die direct tot een juiste conclusie leiden. Zo is er de klassieke beeldhouwkunst waar moderne kundige steenhouwers mooie werken afleveren, die echt en oud lijken. Maar door langdurig met een onderwerp bezig te zijn worden frauduleuze werken direct herkend. Teveel afgaan op statistieken levert daarentegen niet de juiste informatie. In ons land is er een hausse aan studies en tekeningen door Vincent van Gogh. Het Van Gogh museum heeft een expertiseteam die in één oogopslag zien of iets echt of vals is. Veel mensen worden boos als hun gevonden werkje afgekeurd wordt. Duidelijk is dat er veel gefalsificeerd wordt; dit begon al rond de eeuwwisseling van 19e eeuw naar 20e eeuw. Intussen zijn er zoveel 'kunstwerken' in omloop dat Van Gogh in de 9 jaar dat hij werkte (en lang niet altijd vanwege depressies) het met 24 uur per dag werken nog niet zou halen.
Intuïtie is vaak juist als we onze vooroordelen, waarmee iedereen behept is, weten buiten te sluiten. Wat mij wel opviel is dat experts die gezichtsspieren oefenen en daardoor gemoedsstemmingen kunnen herkennen, vaak via vertraagde films de gemoedsstemming bij mensen juist weten te duiden, maar daar is dan vanzelfsprekend geen sprake meer van intuïtie.
Wat duidelijk wordt uit het boek is dat we niet altijd kunnen vertrouwen op de resultaten van zuiver wetenschappelijk onderzoek met voorgeschreven methoden kunnen vertrouwen . Altijd kan dat alleen gebeuren volgens de schrijver door mensen die ook heel veel persoonlijke ervaring hebben opgebouwd.
Als de context anders is dan komt er een heel ander resultaat. Het gaat over de keuze tussen coca cola en pepsi, over musici die prachtige muziek maken, maar niet aan ingeslepen beelden voldoen. Presidentsverkiezingen op basis van uiterlijk vertoon, onderzoek van meubilair, muziek welke revolutionair zijn en dus nog onbekend voor velen. Gevolg is afkeuring. Inconsequent gedrag om achteraf een keuze te verklaren, die op basis van vooroordelen niet zou zijn gemaakt.
Heel veel losse informatie die wat willekeurig lijkt te zijn gevonden. Hoewel hij er een jaar aan heeft mogen werken bevredigde het boek me toch niet omdat het een wat rommelige indruk op mij maakte.
Conclusie: Intuïtie zit in een 'black box' en velen zullen daarmee kunnen werken als ze het maar niet over de inhoud van die ontoegankelijke 'black box' gaan hebben.
Structureel komt er voor mij naar het einde van het boek geen grotere duidelijkheid. Steeds weer komt er weer een voorbeeld op een ander gebied. Aan het einde komt er een hoofdstuk 'Samenvatting' met de ondertitel 'De lessen van intuïtie' komt er niet meer dan dat je bij het beoordelen van muzikanten niet met je ogen moet luisteren maar met je oren. Daarom hebben ze bij orkesten tegenwoordig schermen waarachter kandidaten muziek maken. Dat is de methode om je intuïtie op de juiste wijze te laten werken. Een beetje magere conclusie vind ik.