Lezersrecensie
Kostelijk boek met bijzondere bekroonde illustraties
Een prachtig boekje uit Rusland, vooral vanwege de illustraties van Maj Mitoerisj, die op de boekenbeurs in Leipzig de zilveren medaille kreeg toegekend voor deze afbeeldingen.
Maj Matoerisj leefde van 1925 - 2004. Zijn ouders schilderden allebei en werkten als tekenleraar. Zij waren ervan overtuigd dat ook hun zoon een kunstschilder zou worden en bewaarden van jongs af aan al zijn tekeningen en schilderingen. Hij had tegenslag door de Tweede Wereldoorlog. Hij moest tot 1948 in militaire dienst. Pas daarna kon hij naar de kunstakademie. Hij heeft veel gereisd om op andere plaatsen schildertechnieken te onderzoeken. Vooral Japan was een inspiratiebron voor hem. Hij heeft daar dan ook een keer langer dan een jaar verblijf gehad. Hi vond in de Japanse tekenkunst oplossingen voor het schilderen in het platte vlak. Hij kreeg een heel goede relatie met Japan. Uitgeverijen waardeerden zijn prenten erg en bestelden boekjes bij hem. Hij schreef de teksten voor de kleintjes zelf en maakte veel werk van de illustraties
Zijn contacten met Japan waren gunstig voor de relatie tussen Japan en de Sovjet-Unie. Hij kreeg daar een orde voor.
De gedichtjes zijn leuk en speels. Het meest heb ik genoten van het 'Boek van alle kleuren' en 'Oudje, doe de deur eens dicht'. Het laatste gedicht gaat over een ouder echtpaar, waarbij de vrouw veel werk verzet. Als de man haar opdraagt de deur dicht te doen door te zeggen 'Oudje doe de deur eens dicht' weigert zij. De man stelt dan voor dat degene die het eerst iets zegt, de deur dicht moet doen. Er komen mensen die de spullen in huis stelen en ook de koeken van de vrouw opeten. Ze doen niets en houden alleen maar hun mond stijf dicht. Als één van de dieven zegt dat de koek die hij eet klef is, reageert de vrouw toch. Ze zijn niet klef zegt ze, waarop de man zegt: oudje doe de deur eens dicht.
Het zijn gedichtjes met een moraal.
De vertaling is niet altijd optimaal. Zo 'stuitte' de bal in plaats van 'stuiterde'. Maar heel leuk en vooral vanwege de illustraties.
Maj Matoerisj leefde van 1925 - 2004. Zijn ouders schilderden allebei en werkten als tekenleraar. Zij waren ervan overtuigd dat ook hun zoon een kunstschilder zou worden en bewaarden van jongs af aan al zijn tekeningen en schilderingen. Hij had tegenslag door de Tweede Wereldoorlog. Hij moest tot 1948 in militaire dienst. Pas daarna kon hij naar de kunstakademie. Hij heeft veel gereisd om op andere plaatsen schildertechnieken te onderzoeken. Vooral Japan was een inspiratiebron voor hem. Hij heeft daar dan ook een keer langer dan een jaar verblijf gehad. Hi vond in de Japanse tekenkunst oplossingen voor het schilderen in het platte vlak. Hij kreeg een heel goede relatie met Japan. Uitgeverijen waardeerden zijn prenten erg en bestelden boekjes bij hem. Hij schreef de teksten voor de kleintjes zelf en maakte veel werk van de illustraties
Zijn contacten met Japan waren gunstig voor de relatie tussen Japan en de Sovjet-Unie. Hij kreeg daar een orde voor.
De gedichtjes zijn leuk en speels. Het meest heb ik genoten van het 'Boek van alle kleuren' en 'Oudje, doe de deur eens dicht'. Het laatste gedicht gaat over een ouder echtpaar, waarbij de vrouw veel werk verzet. Als de man haar opdraagt de deur dicht te doen door te zeggen 'Oudje doe de deur eens dicht' weigert zij. De man stelt dan voor dat degene die het eerst iets zegt, de deur dicht moet doen. Er komen mensen die de spullen in huis stelen en ook de koeken van de vrouw opeten. Ze doen niets en houden alleen maar hun mond stijf dicht. Als één van de dieven zegt dat de koek die hij eet klef is, reageert de vrouw toch. Ze zijn niet klef zegt ze, waarop de man zegt: oudje doe de deur eens dicht.
Het zijn gedichtjes met een moraal.
De vertaling is niet altijd optimaal. Zo 'stuitte' de bal in plaats van 'stuiterde'. Maar heel leuk en vooral vanwege de illustraties.
1
Reageer op deze recensie
