In de ouderdom tekenen de eigen aardigheden zich steeds duidelijker af

Het uitvergroten van zijn eigen ellende voor het publiek in zaaltjes en in zijn boeken vond ik vooral genietbaar door de zelfspot die er voor mij uitsprak. Helaas denkt Hans Dorrestijn dat er iedere keer nog een schepje bovenop moet, want anders zullen de mensen denken dat hij zich niet verder ontwikkelt. Hierdoor alleen kan er een zo groteske titel aan het boek worden gegeven. De titel ben ik niet meer tegengekomen in het boek, waardoor mijn verwachtingen beschaamd werden.
Ik had graag gezien dat met het klimmen der jaren de zelfspot op wat anders gericht zou worden, maar daarvan is geen sprake.
Het is zijn lelijkheid die vrouwen weerhoudt om het bed met hem te delen. Dat alles om de schrijver draait en dat de rest van de wereld daarbij hoort, maakt voor mij dit boek minder interessant.
De humor wordt wat jammerlijk.
Misschien vind ik het schrijven van Hans Dorrestijn ook minder leuk sinds ik zijn escapades ophet eenzame eiland heb gevolgd. Daar is mij vooral van bijgebleven dat hij de gasten steeds smeekte om zijn persoon en schrijverschap te erkennen als hoogst bijzonder en uitermate de moeite waard. Ik miste toe de brille om zijn ervaringen daar enige diepgang te geven. Het was allemaal wat klaaglijk.
Dat geldt ook voor dit boek. De spannende titel kreeg inhoudelijk geen ondersteuning. Jammer.