Fantasievolle roman in de stijl van Jack Vance

Disclaimer: ik ken Peter Schaap niet persoonlijk, maar heb hem wel begroet op fantasyfestivals en ik heb meerdere boeken van hem gelezen. We hebben ook samen met verhalen gestaan in de bundel 'Wereldbedenkers'. Ik heb dit boek tweedehands op de kop kunnen tikken.

9- Ik genoot opvallend veel van deze roman van Peter Schaap, een van de eerste Nederlandstalige fantasyschrijvers wiens werk in boekvorm werd uitgegeven door uitgeverij Meulenhoff. Dit boek stamt al uit 1987. Omdat ik het interessant vindt de zien hoe het fantastische genre zich in het Nederlandse taalgebied heeft ontwikkeld probeer ik ook wat oudere boeken te lezen, maar mijn verwachtingen zijn daarbij niet enorm hoog. In dit geval werden ze dus overtroffen. Een recensie op Goodreads had me er al op gewezen dat Peter Schaap schreef in de stijl van Jack Vance en dat hij fan is van deze schrijver bleek ook uit de bundel 'Wereldbedenkers', waaraan hij ook heeft meegewerkt. Op de een of andere manier heeft Jack Vance enorm veel invloed gehad op de Nederlandstalige fantasy en SF, want ook een schrijver als Tais Teng is duidelijk door hem geïnspireerd. Misschien was het gewoon omdat veel vertalingen van Vances' werk de Nederlandse markt bereikten? In elk geval zou het onderhavige boek met een paar kleine wijzigingen in de setting zo kunnen worden opgenomen in de 'Stervende Aarde'-serie van Vance. Het heeft tovenaars met bizarre spreuken, inkt die de werkelijkheid kan veranderen, iemand met vijf tentakels op de plek van een arm, centauren en andere mythische wezens, en karakters die de overwinning moeten behalen met een flinke dosis slimmigheid en wereldwijsheid. Van te voren bladerend in het boek vielen me een paar overbodige bijwoorden op (de emotie van de spreker en de toon waren al duidelijk uit hetgeen gezegd werd), maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik die tijdens het lezen niet meer opmerkte, zozeer werd ik door het verhaal vermaakt. Om het geheel tot Vance-hommage te reduceren doen het ook geen eer aan. Schaap voegt er eigen zaken aan toe, zoals een heel verrassend uitstapje naar een moderne wereld die op de onze lijkt, met auto's en een ziekenhuis, en een boekwinkel waar in de etalage een boek ligt, getiteld 'De schrijvenaar van Thyll'. Deze episode, waarbij de vervreemding van de hoofdpersonen goed is beschreven, tilde het boek in mijn ogen duidelijk naar een hoger niveau. Een ander deel in een gemeenschap van alleen vrouwen beschrijft een magisch ritueel dat bijna Lovecraftiaans aandeed, zo creepy was het. Goed beschreven van Schaap. Hij schuwt ook sekscenes niet (en die kan ik me niet, of in elk geval niet zo expliciet, herinneren uit Vance). De spanning werd op sommige plaatsen licht tenietgedaan doordat met magie alles wel mogelijk was (dit is niet helemaal mijn favoriete genre fantasy, om eerlijk te zijn, ik hou meer van wat grenzen aan de magie). Ook domineerden mannen het verhaal en draaiden beschrijven van vrouwen wel heel erg om hun uiterlijk. Misschien iets van die tijd in het fantasygenre, maar nu zijn de meeste fantasyschrijvers wat subtieler, ook omdat het lezerspubliek nu voor een groot deel vrouw is. Wie hier doorheen kan lezen kan zich een paar uur heerlijk vermaken met deze korte roman (194 pagina's - je vliegt er doorheen). Als je hem in een tweedehands zaak tegenkomt zou ik hem niet laten staan.