Gelukkig ook wat lichtpuntjes voor een tetterterrorist met heel veel miserie!

Ik kreeg van Hebban het ebook ‘drama queen’ geschreven door Derk Visser cadeau. Het boek leest zeer vlot en is best een aanrader. Ik denk dat het vooral bedoeld is voor tienermeisjes maar ik heb er ook van genoten.
Het verhaal is opgedeeld in 3 delen: Angel in groep 8 van de basisschool, Angel in de brugklas en Angel als 15-jarige.
Angel heeft als kind al een moeilijke beginsituatie gehad. Ze groeide op bij haar mama (die maar 15 jaar ouder is), zonder vader. Financieel hebben ze het helemaal niet breed. Haar moeder gaat dansen in een stripteasebar. Op school gaat het ook niet zo goed met Angel. Ze heeft last van ADHD maar weigert haar relatine te nemen. Zo kan ze moeilijk de lessen volgen, is ze onbeleefd tegen de leraren en heeft ze weinig vrienden. Het mooiste woord uit het boek heeft hier alles mee te maken: ‘tetterterrorist’, zo wordt ze genoemd. Met haar opa heeft ze in het geheim contact (haar mama heeft het contact gebroken- wordt later wel hersteld in het boek). Maar ook hier miserie: opa heeft een drankprobleem, heeft per ongeluk zijn vrouw doodgereden met de vrachtwagen en krijgt later ook kanker.
Het is niet echt feelgood, maar ze heeft gewoon echt niet veel geluk in het leven. Maar is het niet allemaal kommer en kwel. Angel heeft een hele fijne relatie met haar mama. Ik vind het geweldig hoe haar mama superzot kan doen, ze doet echt haar best om een goede mama te zijn. Toch is het dikwijls Angel die moet zorgen voor haar eigen moeder, zeker als die haar job verliest.
Een ander lichtpuntje voor Angel is Kayleigh. Zij komt in groep 8 naast haar zitten. Van de leerkracht mocht er eigenlijk niemand naast Angel zitten, maar met Kayleigh mag het wel. Je voelt als lezer al heel snel dat dit geen gewone vriendschap is, er hangt spanning tussen die 2. En het blijft spannend als dit meer zal worden of niet. Maar tot 2 keer toe verliezen ze elkaar uit het oog. Plotseling verhuizen bijvoorbeeld.
Als leerkracht in het basisonderwijs kom ik ook vaak contact met kinderen die leven in een kansarm gezin en met ADHD’ers. Helemaal niet gemakkelijk. Ik hoopte ergens te lezen hoe leerkrachten hun best deden om iets te betekenen voor Angel, maar dat deed eigenlijk niemand. Jammer!!
Ik vond het een héél eerlijk, triestig en ontroerend boek met gelukkig een paar lichtpuntjes in. Het is bij momenten echt wel grappig en dat maakt het gelukkig iets luchtiger. De vele dialogen tussen moeder en dochter komen recht uit het hart.
‘Ben ik een goede moeder geweest?’ vraagt ze.
‘Hoezo?’
‘Ik ben bang dat ik je kwijtraak.’
‘Waar slaat dit op?’
‘Jij en Kayleigh.’
‘Doe niet zo dramatisch, mama. Veeg die tranen weg.’