Het laatste woord

Ik heb dit boek gelezen voor een leesclub bij thrillzone. Ik heb me voor deze leesclub ingeschreven, omdat de achterflap me aansprak van dit boek. De woorden op de voorkant “ Een moeder verdwijnt, een zoon zoekt” spraken me sterk aan.

Dit boek gaat over Netty die in de knoop ligt met zichzelf. Eens ze de stap gezet heeft om voor haar alles terug op een rijtje te krijgen, verdwijnt Netty ineens. Ze laat een 4-jarig zoontje (Leon) en haar man Bart achter. Bart geeft zijn vrouw op als vermist. De jaren gaan voorbij en ze horen niets meer van Netty. Leon blijft altijd met heel veel vragen zitten en hoopt elk jaar met zijn verjaardag dat zijn moeder aan de deur gaat staan. Het is voor Leon niet makkelijk om op zoek te gaan naar de waarheid. Maar hij geeft niet op en gaat hier soms ver in.

In dit boek staan 3 personen centraal Hetty, Bart en Leon. Het boek is opgedeeld in hoofdstukken en tevens in grote stukken waarop we telkens mee kijken met 1 van de 3 hoofdpersonages. Het boek is geschreven in de ik-vorm. Dit zorgt ervoor dat je echt mee in het verhaal zit.

Het boek kwam voor mij traag op gang maar eens het boek vertrokken was, moest ik gewoon verder lezen. Ik wilde weten wat er allemaal gebeurd is. Het boek laat je wachten tot bijna de laatste bladzijde om een antwoord te geven op deze vraag.

In het boek zitten naast de hoofdverhaal lijn hier en daar ook nog wat kleinere verhaallijnen. Deze zijn zeker ook wel fijn om te lezen en laten je nadenken wat deze met de grote verhaallijn te maken hebben.

In dit boek komen zeker ook actuwele thema’s aanbod. Zo is Leon een influencer van beroep, samen met een man,… fijn dat er hier en daar dus zeker ook aandacht gaat naar maatschappelijke onderwerpen.

Dit is een boek waar je gewoon in wil lezen en blijven lezen. Het gaat voor enkele plezierige leesuurtjes zorgen.