Braver Dan Iconische Status Doet Vermoeden

Na 'Heart of Darkness' de tweede klassieker in korte tijd die alle elementen heeft van moderne werken waar ik van hou, maar waarbij de vonk tussen mij en het werk maar niet wilde komen. Voor mij is Dean Moriarty toch vooral een volstrekt holle figuur, wiens zoektocht naar vrijheid vanuit jeugdige onbezonnenheid meestal niet verder komt dan semi-stoere kwajongensstreken. Het inhoudelijk brave van de roman maakt het veel meer gedateerd dan de modern aanvoelende schrijfstijl doet vermoeden. Kerouac blinkt wel uit in uitgebreide karakterbeschrijvingen van een extreem rijk geschakeerd gezelschap van decadente randfiguren, die allemaal op hun manier op zoek zijn naar hun eigen verlossing van de heersende burgermoraal. Misschien dat The Dharma Bums of The Subterraneans meer naar mijn smaak zijn!?