Op het ritme van Siciliaanse protestzang

Kleine levens in de schaduw van de globalisering. Met 'Oogst' (2020) schreef Sien Volders een treurzang op het ritme van de Siciliaanse protestzangeres Rosa Balistreri (1927-1990). Elk hoofdstuk verwijst naar één van diens nummers, terwijl het Roemeense hoofdpersonage Alina herkenning vindt in Balisetreri's teksten over verloren liefdes en vrouw-zijn. In simpel doch effectief proza beschrijft Volders het tragische gevecht van een seizoenswerkster tegen een modern slavenbestaan van exploitatie, armoede en seksueel misbruik. Waar andere Roemeense vrouwen kiezen voor sekswerk of overspelige relaties om dingen gedaan te krijgen die niet mogelijk zijn met het uitputtende werk op het land. Vrouwmoedig verzet Alina zich ertegen en ploetert verder onder de erbarmelijke werkomstandigheden in de kassen. In de hoop dat tienerzoon Lucian haar niet gaat zien als één van die Roemeense vrouwen die traditionele waarden overboord gooien voor geld. Alina heeft er echter niet op gerekend dat Lucian's jongensvriendschap hem óók in aanraking brengt met een dubbele maat richting vrouwelijke seksualiteit. De kracht van 'Oogst' (2020) is de terloopsheid waarmee moeder en zoon hun misère proberen te keren met kleine geluksmomentjes. Buitengewoon aangrijpend wanneer dat ontoereikend blijkt. Toch vind ik 't jammer dat Volders 't na een fragmentarische, bitterzoete opbouw opeens over een extreem dramatische boeg gooit. Het voelt onverdiend omdat de zwaarte ervan onvoldoende wordt uitgediept in de relaties tussen verschillende personages.