Originele en onvoorziene twist!

Vanaf de eerste letter is het direct weer thuiskomen in de eigen stijl van Coppens. De wijze van brengen zit weer vol eigen gewoontes, de details zijn weer mooi uitgebalanceerd, en je ziet het allemaal met gemak voor je. Beide tijdlijnen pakken volop de aandacht en zullen volop met elkaar te maken gaan krijgen. Hoe, dat is de hamvraag.

Het spanningslevel voert continu een brommende ondertoon en de nadruk ligt op een prachtige manier op de personages. Het verdriet en het doorzettingsvermogen van Esmee raakt je en het gedrag van manlief roept alles behalve leuke gedachten op. Wat een eikel zeg en op zoonlief valt niet altijd een vinger te leggen. Plus daar een te leuke vriendin bij op en je zit gebakken. Tijdlijn 2008 op de zijlijn geeft steeds meer inzicht en ook steeds meer buikpijn. Zorgelijk is een understatement, wat een gruwelijk gegeven, en toch groeit als lezer stiekem je hoop meer en meer. Het blijft tot het einde onduidelijk of je hoop terecht is, manman wat goed gedaan.

Net wanneer je denkt: nou kom maar op met wat extra vordering, dan gebeurt dit dus ook. Op de juiste momenten geeft Coppens het verhaal een flinke duw, de inbreng van de politie geeft een energieke schwung (ai lof Stancy!) en helemaal richting einde zit de vaart er lekker in. Over de afronding gesproken: Oi oi oi wat een eind. Wat een originele en onvoorziene twist! Thrillergevoel ten top.

Conclusie:

Schrijfstijl : 4

Originaliteit: 4

Leesplezier: 4

Psychologie: 4

Plot: 4.5

Spanning: 3.5

Vier stralende sterren voor Omdat ik je mis.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker