Niet zo pakkend als haar eerste of tweede boek en dan is er nog dat schandaal

Ondanks het recente schandaal rond met name Winns eerste boek, vond ik dat ik na deel 1 en deel 2 te hebben gelezen, ook deel drie moest lezen. Helaas vond ik het toch niet zo goed als haar eerste. Haar tweede boek vond ik al meer van hetzelfde en niet zo goed als "Het Zoutpad" en "Landlijnen" haalt het niet bij deel twee. Het is absoluut niet spectaculair, zoals de Nederlandse uitgever belooft.

Voor mij persoonlijk, was dit deel wel de moeite waard om te lezen, omdat ik veel van de plekken die Winn in Landlijnen beschrijft, ook heb bezocht. Dan lees je met nostalgie.

Ook ik heb regelmatig gekampeerd en gewandeld in Groot Britannie. Ook ik wil nog steeds graag Offa's Dyke lopen, wat Winn en Moth in Landlijnen doen. Ook ik zou graag van kust naar kust wandelen - wat Winn en Moth in dit deel niet doen: zij kruisen het Coast-to-Coast path en overwegen kort een 'uitstapje'.

Zoals gebruikelijk zijn de ziekte van Moth en de verhoudingen tussen mensen en het land en zijn dieren de hoofdthema's. Helaas vond ik inmiddels Winn nogal overkomen als een jengelend kind, waar het de ziekte en mogelijk overlijden van Moth betrof. Af en toe betrapte ik me erop ergelijk te denken "Jezus mens, een beetje minder bezig met jezelf en meer rekening houden met je man en anderen" en soortgelijke ergernis.

Maar dan volgde er weer een prachtige beschrijving van de natuur of een plek die ik zelf ooit heb bezocht. Of na een stel tegenvallende ontmoetingen, komen Moth en Winn weer echt aardige, vriendelijke mensen tegen. Tja: de COVID lockdowns en angst spelen een rol in dit boek.

Een ander nieuw thema is het effect van massa-toerisme. Want als Moth en Winn zuidelijker komen, wordt echt duidelijk dat massa-toerisme niet alleen dagjes-mensen of busladingen vol toeristen betekent, maar dat ook wandelen nu onderdeel is van dit massa-toerisme.

Dan zijn er dingen waar ik als lezer nog over nadenk: je komt een andere wandelaar tegen op een pad, die heel duidelijk eerste hulp nodig heeft wegens gevaarlijke uitdroging. Dan laat je die gewoon doorlopen? En sommige dieren? Die help je ook niet? Winn komt wel met argumenten op de proppen, maar het gaat er bij mij gewoon niet in. Meestal zitten Moth en zij aan het eind van de dag toch wel in een pub, in een dorp, ergens waar ze telefonisch bereik hebben en dan doen ze niets?

Daarnaast is er natuurlijk het schandaal over Winns eerste boek, in het Nederlands gepubliceerd als Het Zoutpad. Het schandaal dat afgelopen zomer bekend werd. Of zoals bijvoorbeeld de Independent het beschreef: "How The Salt Path dissolved into allegations of lies, theft and betrayal... But [op 6 juli 2025] The Observer published an investigation that raised serious doubts about the truth behind Raynor Winn’s story".

Als Winn in staat is te liegen over wat ze in Het Zoutpad beschrijft, als in twijfel kan worden getrokken of en wanneer Moth en zij bepaalde wandelingen hebben gemaakt, als gebeurtenissen die zij beschrijft in Het Zoutpad verzonnen zijn, of heel anders verliepen dan beschreven zoals bijvoorbeeld dat Moth en zij welliswaar op straat stonden - maar ondertussen een huisje in Frankrijk hadden etc. etc. etc. - wat is er dan waar en niet waar in "De Wilde Stilte", of "Landlijnen"?

Door wat er nu bekend is over Het Zoutpad en de problemen en ellende die anderen hebben ondervonden door de verzonnen zaken van Winn in deel 1 van deze serie, heb ik Landlijnen met een flinke korrel zout gelezen.