Boodschap vol optimisme en vertrouwen

Ondernemer Martin van Es vroeg aan een aantal wetenschappers, politici, economen en geestelijk leiders wat ze zouden doen als ze zeggenschap over de wereld hadden. Samen met ghostwriter Andrew Crofts heeft hij hun antwoorden en ideeën over hoe de wereld te verbeteren, verwerkt in de roman Zeg maar Joe.

Twaalf minuten lang is het volledig donker op aarde als het licht van de zon op onverklaarbare wijze verdwijnt. Als de zon weer tevoorschijn komt, verschijnt in Nieuw-Zeeland Joe, die beweert de zoon van God te zijn. Samen met lerares Sophie, komt hij in contact met een groep van twaalf mensen die de wereld willen redden. Zij hebben een leider nodig die hun ideeën kan uitdragen. Joe is de ideale persoon hiervoor: hij is knap, charismatisch, spreekt alle talen en geneest zieken. Zijn komst gaat al snel viraal op social media en in de pers. Maar Joe trekt ook de aandacht van wereldleiders, geheime diensten en grote bedrijven, die in hem een bedreiging zien. Hoe verloopt het leven van de zoon van God de tweede keer op aarde en kan hij iedereen overtuigen van zijn boodschap?

Het boek begint sterk. Het taalgebruik is prettig en niet al te moeilijk. De hoofdstukken zijn kort en het perspectief wisselt regelmatig. Het tempo ligt hierdoor hoog, maar het blijft ook wat oppervlakkig. Er zitten veel herhalingen in het boek en er gebeurt te weinig om de aandacht van de lezer vast te houden. Dat is jammer, want het thema is zeker de moeite waard.

Een ander minpunt is de uitwerking van de personages. De beschrijvingen van de wereldleiders zijn erg zwart-wit, bijna karikaturaal. Zonder dat hun namen worden genoemd, herken je zonder moeite Trump, Poetin en Jacinda Ardern.Ze zijn een cliché van zichzelf. Zelfs de hoofdpersonen Joe en Sophie blijven vlak en eendimensionaal, waardoor het moeilijk is om met ze mee te leven.

Op een aantal punten is er een parallel te maken tussen het leven van Jezus toen en Joe nu, waardoor het verhaal deels voorspelbaar wordt. De apostelen, Judas en Lazarus komen allemaal in een iets andere vorm terug in dit boek. Daarnaast weet Joe wel heel gemakkelijk het volk te overtuigen om hem te volgen. Als er al enige twijfel bestaat, doet zich de mogelijkheid voor om een wonder te verrichten waardoor alle tegenstand verdwijnt. Het is net iets te toevallig allemaal en hierdoor ongeloofwaardig. Plot en karakters zijn duidelijk ondergeschikt aan de boodschap die de schrijvers willen overbrengen.

Die boodschap is helder en bedrieglijk eenvoudig. De problemen in de wereld kunnen opgelost worden, als leiders bereid zijn om samen te werken en het gezamenlijk belang voorop stellen. Er zijn twaalf richtlijnen opgesteld om mensen te laten nadenken over hun gedrag en het gedrag dat ze willen zien bij anderen. De benadering is verfrissend positief, maar ook wat simplistisch. De nadruk ligt op geloof in de goede afloop.

Zeg maar Joe is een vlot geschreven, ideologisch verhaal. Het boek wil in de eerste plaats een boodschap overbrengen. Een boodschap die de schrijvers met optimisme en vertrouwen uitdragen, maar waarbij ze plot en karakters teveel uit het oog verliezen.