Voor de fans van Phobos

Toen ik de flaptekst las moest ik erg denken aan de boeken van de Phobos serie van Victor Dixen. Deze boeken heb ik met veel plezier gelezen, dus toen ik de vraag kreeg of ik De laatste zes wilde lezen, kon ik daar geen nee op zeggen.

De laatste zes verteld het verhaal van Leo en Naomi. De aarde zoals wij hem nu kennen, is er niet meer. Door dat de mensheid de aarde heeft uitgeput is de aarde verwoest door de vele natuurrampen. Hele steden staan onderwater en het is wachten totdat de mensheid wordt uitgeroeid. NASA heeft samen met andere ruimtewetenschappers echter een nieuwe plek voor de mens gevonden: Europa, de maan van Jupiter. Ze hadden geprobeerd om Mars bewoonbaar te maken, maar dat is niet gelukt. Europa heeft een beter klimaat voor de mens én er is water te vinden. Door een nieuwe dienstplicht in te voeren, wil de top van de wereld zes jongeren vinden die Europa gaan koloniseren zodat er meer mensen daar naartoe kunnen trekken.

24 jongeren worden geselecteerd om getraind te worden voor deze missie. Er zijn jongeren zoals Leo, die niets meer te verliezen hebben en jongeren zoals Naomi, die tegen hun wil bij hun familie worden weggetrokken. Ieder van hen is geselecteerd op basis van hun IQ en kwaliteiten. Uiteindelijk zullen er zes van hen naar Europa afreizen. Leo wil koste wat het kost op Europa komen, Naomi wil er alles aan doen om op aarde te blijven. Het probleem is alleen, dat als je de dienstplicht weigert, dit grote consequenties kan hebben. Naomi moet dus voorzichtig te werk gaan. Alleen merkt Naomi al snel dat er dingen niet kloppen aan dit hele project en dat er belangrijke informatie wordt achtergehouden…

Je leest dit boek vanuit twee perspectieven: die van Naomi en die van Leo. Beiden hebben zij een totaal verschillend leven en totaal verschillende visies op de Europa missie. Je merkt als snel dat er een aantrekkingskracht is tussen de twee, maar gelukkig overheerst dit niet het boek. De wetenschap, de missie en de conspiracy zijn de rode draad in dit verhaal.

Ik kan me dan ook erg inleven in Naomi, die wordt weggerukt bij haar gezin terwijl ze dit niet wil. Ze neemt dan ook grote risico’s om de geheimen van de missie te ontdekken zodat deze niet door kan gaan en zij gewoon op aarde kan blijven. Leo daarentegen is een van de jongeren die zijn familie is verloren aan de natuurrampen en juist niets te verliezen heeft. Hij wil een nieuwe start, een nieuwe kans, een uitweg. De chemie tussen Naomi en Leo is dan ook best bijzonder, want zij helpen elkaar wel op het pad te komen waar de ander wil zijn, ook al betekend dat dat zij misschien weer voor altijd van elkaar gescheiden raken.

De personages zijn prettig om over te lezen. Niet alle 24 jongeren komen aan bod, alleen de jongeren waar Naomi en Leo veel contact mee hebben. De onderlinge strijd, haat en nijd vond ik dan ook erg passend. Er zijn jongeren die koste wat het kost deze reis willen maken en over lijken gaan. Wat erg passend is voor jongeren van 16 want tja, dan heb je vaak ook nog het inlevingsvermogen van een pinda door alle hormonen en je puberbrein.

Er was alleen iets aan het verhaal wat ik niet zo prettig vond lezen, ik weet alleen niet hoe ik het moet benoemen. Ondanks de goede personages en verhaallijn voelde het verhaal soms toch een beetje plat. Misschien omdat er zoveel tegelijkertijd gebeurde waardoor ik soms even de draad kwijt raakte. Daarom is het voor mij nu even 3,5 sterren, een ruime voldoende. Want ik wil wel graag antwoorden op mijn vragen!

Dit is echt een dystopie die waarschijnlijk dichterbij in de toekomst ligt dan we denken en daardoor niet eens heel vreemd aanvoelt. Dit maakt voor mij het boek erg interessant, vooral omdat ikzelf ook erg geïnteresseerd ben in de ruimtevaart en welke mogelijkheden dit de mens kan bieden, maar ook welke gevaren het met zich mee kan brengen. Hierdoor werd ik in het verhaal getrokken en had ik dit boek in een ruk uit.