Als doden spreken

In het eerste deel eindigde we met de vlucht van April, na een hele spannende gebeurtenis. In dit deel, het tweede deel van de dodenreeks van Mel Hartman, komen we er achter waar April naar toe is gegaan en hoe het nu met haar gaat. Doordat je meteen verder lijkt te gaan in het leven van April, zat ik ook meteen weer in het verhaal.

April is nog steeds mijn favoriete personage. Ze is erg jong en maakt veel mee. Haar humor maakt deze gebeurtenissen wat luchtiger.
Een nieuw personages in dit verhaal is Mayo. Ik ben heel benieuwd of we in het volgende deel nog wat meer te weten komen over Mayo.

Wat ik persoonlijk wel een beetje jammer vond, is dat Zev en Ilse wat minder in beeld zijn. Dit past natuurlijk wel bij hun gevoel in het boek, dus ik hoop dat we in een volgende deel ook meer over Zev en Ilse leren kennen.

In het vorige deel hebben we de wereld Terr leren kennen, in dit deel leren we nog wat nieuwe interessante plekken kennen. Maar ook nieuwe Terranen, met elk een eigen karakter en specialiteit.

Het verhaal is heel spannend en vlot geschreven. De spannende gebeurtenissen volgen elkaar redelijk snel op, maar door de schrijfstijl is het geen opvolging van gebeurtenissen geworden. Aan het einde van het hoofdstuk bouwt de spanning telkens weer op, dit zorgde er bij mij voor dat ik het boek niet meer weg wilde leggen.

Ook dit deel eindigt weer spannend. Een aantal verhaallijnen lopen door het hele deel heen en lopen aan het einde toe naar een ontknoping. Maar er start ook een nieuw avontuur.

Heb je Als doden dromen gelezen hebt, dan kan ik me niet voorstellen dat je niet nieuwsgierig bent geworden naar dit tweede deel, Als doden spreken. Dit deel doet zeker niet onder voor het eerste deel, misschien vond ik dit deel nog wel leuker. Door het onverwachte einde kan ik niet wachten op het volgende deel.