Geloof in het goede

Vier plus één van Jojo Moyes. Iedereen kent haar zo langzame hand wel van Voor jou, haar hartverscheurende roman, heel anders dan dit verhaal. Dit verhaal draait meer over familie, vriendschap en de goedheid van mensen.

Ik ben vooral dol op het familieconcept in dit boek. De familie Thomas is nou niet wat je noemt een standaard gezin, het is gebroken en kan nog maar net de kop boven het water houden, wat hun band alleen maar sterker maakt. De personages in dit boek zijn zo leuk om over te lezen. De familie Thomas, met Jess, Tanzie, Nicky en natuurlijk Norman. Daarnaast heb je nog meneer Nicholls. Allemaal even uniek en leuk. Jess, met haar eeuwige optimisme, Tanzie, met haar liefde voor wiskunde, Nicky, die zich zelf probeert te vinden in deze harde wereld, Norman, de luie bijzondere hond en meneer Nicholls, die besluit om zomaar een vreemde te helpen. Ze hebben me allemaal geraakt op hun eigen manier, je wilt gewoon dat het goed met ze komt, het moet goed met ze komen. Maar in plaats daarvan zie je ze alleen maar verder glijden. Dat laat zien hoe oneerlijk de wereld wel niet is. Jess en haar gezin zijn arm, meneer Nicholls is "rijk", de denkwijze en het verschil komt in dit boek echt naar voren. Op deze manier leer je begrip voor elkaar te hebben, tenminste dat vond ik.

Wat een grote rol speelt in dit verhaal is wie goed doet, die krijgt goed terug. Dit vind ik een mooie gedachte, jammer genoeg lijkt het niet altijd op te gaan in het echte leven, maar ik denk dat als je er net zo als Jess in gelooft, er hier en daar meer goedheid gebeurt dan je denkt. Soms lijkt het allemaal tegen te zitten, maar als je doorzet, blijft geloven in jezelf en in anderen dan komt het allemaal wel weer goed.

Wat ik ook mooi aan dit boek is dat het laat zien dat iedereen ergens thuis hoort, hoe anders je ook denkt te zijn en dat hulp soms uit onverwachte hoeken kan komen, dat is iets wat ik echt wil geloven.