Een boek vol interessante en krachtige vrouwen in de hoofdrol.

In het Washington D.C. van 1950 delen vijf uiteenlopende vrouwen een pension, elk met een geheim verleden. Wanneer de charmante weduwe Grace haar intrek neemt in Briar House, smeedt ze onverwacht een hechte vriendschap tussen de teruggetrokken bewoners via gezamenlijke etentjes. Terwijl hun onderlinge band groeit, komen ook verborgen waarheden aan het licht — met gevaarlijke gevolgen. Want in Briar House draagt iedereen een geheim met zich mee, en op een avond loopt alles gruwelijk uit de hand.

Dit was een heerlijk boek om te lezen. Een boek vol interessante en krachtige vrouwen in de hoofdrol. Maar absoluut niet oppervlakkig; iedere vrouw draagt zijn eigen geschiedenis met zich mee. Iedere vrouw wordt ook echt goed uitgediept. Je leert ze kennen en ze hebben diepgang. Ze zijn allemaal even belangrijk op het toneel.

De Briar-Club valt onder historische fictie, maar heeft ook duidelijk elementen van een mysteryroman. Vooral het begin deed me sterk denken aan de stijl van Agatha Christie. En dan dat denkende huis – zonder iets te verklappen, dat is vanaf het eerste hoofdstuk al duidelijk – deed me sterk denken aan Encanto. En één van de mannelijke personages riep bij mij meteen associaties op met Peaky Blinders. Tijdens het lezen vlogen er voortdurend popculturele referenties door mijn hoofd, al kan ik daar verder niet teveel over zeggen zonder spoilers weg te geven.
Achteraf las ik in het nawoord dat de auteur zich inderdaad heeft laten inspireren door allerlei nieuws en media. Ik twijfel nog of ik dat vooral bewonderenswaardig creatief of juist wat te opzichtig vond – de invloeden waren voor mij soms wel erg nadrukkelijk aanwezig. Wat ik wel zeker weet: ik heb enorm genoten van dit boek en van de prachtig uitgewerkte personages!