Een interessante, na-oorlogse dystopische novel.

Dit jaar probeer ik twaalf (moderne) klassiekers te lezen. Lord of the Flies is nummer 3 van dit jaar.

In het verleden las ik best regelmatig klassiekers en daarna is dit een tijdje minder geweest. Het viel mij echter op dat ik in sommige boeken bepaalde referenties naar klassiekers niet snap. Ook wil ik graag ontdekken waarom bepaalde boeken nou als (moderne) klassiekers worden geclassificeerd. Daarom wil ik dit jaar meer klassiekers oppakken! Na het lezen van twee Agatha Christie’s las ik ditmaal een William Golding.

Een groep kinderen moet na een vliegtuigongeluk zien te overleven op een tropisch eiland. Er zijn geen volwassenen om hen te helpen. Blauwe luchten, gele stranden, weinig bedreigingen: het lijkt een idyllische plek. Maar het duurt niet lang voordat hun onbezorgde leven verandert in een nachtmerrie. Wat gebeurt er als kinderen, jong en onschuldig, overgeleverd zijn aan elkaar?

Eigenlijk begint het boek als een soort avonturenroman. Een groep jongens op een eiland bespreken hoe zij zullen overleven. Maar naarmate tijd vordert komt er een andere aard bij de meesten naar boven. Het boek is daarmee een interessante, fictieve kijk op wat er zou kunnen gebeuren in deze setting. Ik vond dit een erg toegankelijke klassieker. Het verhaal loopt vlot door; roept voor mij geen verdere vragen op; is een interessante, na-oorlogse dystopische novel.