Racisme en vriendschap in tijden van oorlog

Jakob Witbooi besluit zich in de vroege oorlogsjaren aan te melden als soldaat. Hij is de kleinzoon van Hendrik Witbooi die vrijheidsstrijder is.
Jakob wordt samen met zijn maten gelegerd om daar te vechten tegen de vijand.
Maar als snel vallen ze in handen van deze vijand en worden ze krijgsgevangenen gemaakt.
Met een omweg door Italië en meerdere kampen komt Jakob uit eindelijk terecht in Auschwitz.
Daar ontmoet hij de Amsterdamse Wolfie Waterman en al gauw in hun gesprekken komt Jakob er achter dat de belofte van Churchill, stemrecht in Afrika, een valse belofte is.

Wij zijn de wrekers van dit alles, bestaat uit 10 hoofdstukken, waar in hoofdstuk 2, een klein foutje in jaartal zit (1945 ipv 1942).
Dit zijn allemaal vrij lange hoofdstukken, die weer uit soort van paragrafen bestaat.
Zelf had ik de hoofdstukken soms wat korter gezien.
Dat leest in mijn ogen toch altijd wat gemakkelijker.

Het boek begint in Egypte. Jakob is gelegerd rond Cairo en zijn woestijn en hier lees je al gauw de eerste gevechten die ze door moeten maken. En ook de bijbehorende raciale kwesties komen gauw naar voren.
Het begin was voor mij lastig doorkomen, vooral door de vele details, namen en gebeurtenissen.
Pas rond bladzijde 100, komt er iets rust in het verhaal en wordt het voor mij aantrekkelijker en overzichtelijker om alles te lezen, de personages beter te leren.
Daarna komen voor mij vooral vriendschap naar boven, in verschrikkelijke omstandigheden. Zowel in Italië ( waar de omstandigheden wel iets beter zijn en ook de vrijheid) als in Auschwitz.
Samen proberen ze het er het beste van te maken en samen te blijven.
Mooi om te lezen en erg ontroerend en op een bepaald moment zelfs vertederend.
Verder is het moed, wanhoop en angst wat je vaak en veel ziet terugkomen, maar wat wil je ook in die tijd.
Maar zoals gezegd vriendschap is toch wel wat de boventoon voert in deze tijd, maar waarschijnlijk ook hun enige houvast om te overleven. Nogmaals prachtig en erg ontroerend om te lezen.
Wat ben ik blij dat ik verder gelezen heb, want de start was wel vrij stroef, maar het verder lezen beloont echt.

De opbouw naar het einde is natuurlijk vrij logisch, naarmate het boek vordert, vordert ook de desbetreffende oorlog
En hoe verder ik in het boek, hoe gretiger ik ook wil doorlezen, want hoe eindigt het met Jakob en zijn kameraden?
Het enige wat ik kan zeggen is dat het boek eindigt op een juiste manier, want hoe het echt eindigt...
Lees het boek en je weet het.

4 sterren voor dit boek.
Blij dat ik het heb mogen lezen, maar door de stroeve start wel even doorbijten