De chocolaterie verdwijnt in de massa

De Duitse Manuela Inusa debuteerde afgelopen jaar in Nederland met het eerste deel in de 'Valerie Lane'-serie, De theewinkel vol geluk. Onlangs verscheen in de vertaling van Sylvia Wevers het vervolg, De chocolaterie van je dromen.

Al vijf jaar runt Keira een succesvolle chocolaterie in Valerie Lane in het centrum van Oxford. Haar klanten verblijden met de lekkerste koekjes, bonbons en andere chocoladespecialiteiten is wat ze het liefst doet. In de liefde gaat het haar eveneens voor de wind, al acht jaar is ze samen met haar vriend Jordan. Toch komen er steeds meer haarscheurtjes in deze relatie. En dan is er een klant die steevast op maandag de winkel bezoekt en haar het hoofd op hol brengt. Keira weet niet goed wat ze moet doen. Gelukkig zijn haar vriendinnen er om haar te steunen en te voorzien van advies.

Dit boek is een los te lezen vervolg op De theewinkel vol geluk. Er is een andere hoofdpersoon en een andere verhaallijn. Er komen elementen uit het vorige deel terug, maar het is niet storend als je pas bij dit deel instapt in de serie. Een van deze terugkerende elementen is het oppervlakkige karakter. De boeken over Valerie Lane lezen tot nu toe vlot weg, wellicht iets te vlot. De schrijfstijl van Inusa is makkelijk waardoor je je als lezer helemaal in het verhaal zou kunnen verliezen. De keerzijde is dat het boek nergens de diepte in gaat en het wordt ondergedompeld in de massa. Het lukt de auteur niet om zich met dit verhaal te onderscheiden van andere boeken binnen het feelgoodgenre.

De personages die het meest aan bod komen zijn Keira en haar vriend Jordan. Hen leer je het beste kennen, voor zover dat mogelijk is. De schrijfstijl die de auteur hanteert zorgt ervoor dat deze hoofdpersonages oppervlakkig overkomen. Jordan respecteert Keira niet en Keira zelf heeft enorme oogkleppen op. Dit komt langzaam tot uiting, tot uiteindelijk de bom barst. Net als in het vorige deel wordt ook hier bij het kantelpunt in het verhaal vrij kort stilgestaan waardoor het er minder toe lijkt te doen. Hier zijn grote kansen onbenut gelaten, want juist deze zaken hadden de personages en de plot diepgang kunnen geven. Er wordt te makkelijk met de feiten omgesprongen en er wordt te snel overgegaan op het 'alles komt goed'-einde. De plot is hierdoor zeer dun en leunt te veel op de personages. Het is een standaardplot dat kenmerkend is voor het feelgoodgenre, maar het weet niet genoeg te prikkelen om het boek op te willen pakken. De chocolaterie van je dromen kenmerkt zich hierdoor als een boek met weinig inhoud.