De biografie van een vrijgevochten vrouw anno 1940-2010

Gilbert werd geboren in Waterbury in de Amerikaanse staat Connecticut 18 juli 1969.
Haar vader was chemisch ingenieur en haar moeder verpleegster. Ze groeide op in een klein gezin samen met haar enige zus, de romanschrijver en historica Catherine Gilbert Murdock. Ze woonden op een kerstboomerf in Litchfield in Connecticut zonder buren, televisie of muziekspeler. Bijgevolg lazen ze veel. Gilbert en haar zus vermaakten zich met het schrijven van kleine boeken en toneelstukken.

Gilbert behaalde in 1991 een diploma Bachelor of Arts in de politieke wetenschappen aan New York University. Vervolgens ging ze aan de slag als kokkin, tafelbediende en werknemer bij een tijdschrift. Over haar ervaringen als kokkin op een toeristische ranch schreef ze een kortverhaal. Het wordt ook vermeld in haar boek The Last American Man.
Elizabeth Gilbert is een Amerikaanse schrijfster van romans,essayist,biograaf,kortverhalen en memoires.
Een Amerikaans tijdschrift Esquire brengt in 1993 haar kort verhaal Pilgrims met als titel,the debut of an American writer.
Gilbert krijgt hiervoor(Pilgrims) de Pushcart price en beland in de finale PEN/Hemingway Award.
Daarop volgt Stem man(hardvochtige mannen)New York Times vind dit een merkwaardig boek .
In 2002 schrijft ze de biografie The last American man(hedendaagse woudbewoner)ze krijgt hiervoor de National book award.
Het bekendste werk van haar is het boek Eat,Pray,Love(eten,bidden en beminnen)2006 dat in 2010 word verfilmd.
.............
En dan nu het nieuwste boek Stad van meisjes.

New York 1940.
Vivian is 19jaar en studeert aan het Vasser college ,of beter gezegd studeerde,want ze word weggestuurd.
Ze voert namelijk geen klop uit en zakt voor alle vakken.
Ze is niet dom maar het helpt natuurlijk niet als je niet studeert.
Vivians ouders weten niets met haar aan te vangen al vraag ik me na het lezen van dit boek wel af waarom deze mensen kinderen hadden en of het anders had geweest(band met haar ouders) moest Vivian wel hebben gestudeerd.
Vivian gaat naar New York naar haar tante Peg(zus van haar vader)die Lily playhouse bezit een vervallen theather in Manhattan.
Er gaat een wereld voor Vivian open waarvan ze het bestaan nooit had kunnen dromen niet als je uit Clinton komt een stadje waar niets te beleven valt.
Vivian heeft één passie haar naaimachine en het duurt niet lang of ze heeft haar plaats in Lily playhouse gevonden.
Iedereen is vriendelijk en voelt als de familie die ze tot nu nooit had.
Vivian is een seut of dat is toch wat de jonge meiden bij Lily playhouse zonder het met dit woord te benoemen van haar denken zelf vind ze dat ook wel als ze zo rond zich kijkt.
Een grappig moment in het boek is als Vivian twee weken in New York is en ik citeer:Ik was verkeerd ingelicht!Deze meisjes wisten van de hoed en de rand.Bovendien besefte ik plotseling hoe angstaanjagend oud ik al was!Lieve god,ik was al 19;wat had ik met mijn leven gedaan?En ik was al 14 dagen in New York!Waar wachtte ik nog op?'Is het moeilijk?'vroeg ik.'Ik bedoel,de eerste keer?
Vivian ontdekt de wereld,alles om haar heen,de vrijheid,New York ,het uitgaan,plezier en de mannen.
Ze leert de liefde kennen,dat wat er toe doet en jalouzie wat haar de verkeerde keuze laat maken ,de drank doet de rest en het schandaal is een feit.De wereld draait door maar voor Vivian staat hij even stil.
Olive red haar vel en tante Peg zorgt ervoor dat Vivian haar weg in het leven en in New York vind.
Stad van meisjes vertelt het verhaal van Vivian die na het schandaal terug fier het hoofd vecht en haar leven leid.
Een leven dat zeker voor die tijd(1940)niet tot de normen en waarden hoort die de maatschappij ons voor ogen houd.
Vivian weet goed wat ze wil en ontwikkeld zich vrijgevochten als ze is tot een zelfstandig en ongetrouwd individu.
Ze is niet vies van sex en avontuurtjes maar ze doet er niemand kwaad mee.
De schrijfstijl bevalt me zeer goed.Het verhaal word vanuit Vivian's leven vertelt,het is een brief voor Angela een soort biografie dus.

Citaat 1 :

Onlangs kreeg ik een brief van zijn dochter.
Angela.
In de loop der jaren heb ik vaak aan Angela gedacht,maar dit was pas ons derde contact.
Het eerste was toen ik haar bruidsjurk maakte in 1971.
Het tweede was toen ze me schreef dat haar vader gestorven was.Dat was in 1977.
Nu schreef ze me dat haar moeder overleden was.

Citaat 2 :

Hij dacht even na en zei toen:Vivian,ik weet nu iets over de wereld dat ik nog niet wist toen ik jong was.
‘En dat is?’
De wereld is niet zwart-wit.Je groeit op met het idee dat er regels zijn.
Met het idee dat de dingen op een bepaalde manier moeten gebeuren.
Je probeert volgens een vaste lijn te leven.
Maar de wereld trekt zich niets aan van jouw regels of jouw ideeën.
De wereld is niet zwart-wit Vivian en zal dat nooit zijn.
Onze regels hebben niets te betekenen.
Volgens mij overkomen sommige dingen je gewoon.
En moet je er zo goed mogelijk mee zien te leven.
Ik heb geloof ik nooit gedacht dat de wereld zwart-wit is,’zei ik.
Nou ik wel,maar ik had het mis.’

Citaat 3 :


Maar toen verhuisde ik naar New York en leerde ik mijn tante Peg kennen,een onconventionele en frivole lesbienne,die teveel dronk,teveel geld uitgaf en alleen maar hop-hop tralala'end door het leven wilde dartelen;en van haar hield ik.
Alles wat ik heb en ben,heb ik aan haar te danken.

Wat een mooi verhaal,de 521blz waren heerlijke uren leesplezier