Boek dat je aan het denken zet over onze tijd

In 2119 maken we kennis met Tom. Hij is onderzoeker aan de universiteit van New Lagos en gespecialiseerd in de periode 1990-2030. En dan met name in een gedicht dat maar een keer is voorgedragen en nooit is gepubliceerd van de hand van Francis Blundy voor zijn vrouw Vivien.
Inmiddels staat een groot deel van de aarde onder water maar Tom hoopt dat het gedicht nog ergens is en gaat op zoek naar aanwijzingen in dagboeken en email van de personen die destijds, 2014, aanwezig waren bij de voordracht.
Omdat het boek vanuit een wetenschapper is geschreven krijg je echt het gevoel dat de geschiedenis die hij beschrijft, de eerste klimaatoorlog in 2036 en bijvoorbeeld de Overstroming van 2042, echt zo 'gebeurd' zijn. Heel boeiend.
De liefde waarnee de hoofdpersoon kijkt naar de jaren waarin wij nu leven, hoe lekker het eten was en hoeveel diersoorten we hadden, geeft je als lezer ook het gevoel dat we op moeten letten. Alsof de auteur ons wil waarschuwen. Hetzelfde geldt voor de opmerkingen, veelal gemaakt door Toms partner Rose, die dingen noemen als onze zucht naar zelfvernietiging.
Na ongeveer 250 pagina's verandert het perspectief. Het duurde bij mij een paar blijven voordat ik dat doorhad en nog langer voordat ik begreep naar wie. Dat was even verwarrend maar wel heel goed.
Al met al een bijzonder boek, dat je aan het denken zet over onze huidige tijd. Oh en over affaires.