De vergeten kinderen

Tieners Léon en Isabelle komen door de Tweede Wereldoorlog in een weeshuis terecht. Daar leren ze andere kinderen kennen en voeren een heldendaad uit door een aantal kleuters te redden. De kinderen bouwen een bijzondere band op en maken samen veel mee.

Ik heb gemixte gevoelens over dit boek. Enerzijds vind ik het héél indrukwekkend, mede ook doordat dit een waargebeurd verhaal is. De combinatie van de zwart-witte tekeningen en de foto's achterin het boek, maken het verhaal extra indrukwekkend. Het verhaal bevat verdrietige, hartverscheurende momenten, maar ook momenten vol liefde en vriendschap.

Echter heb ik mezelf door dit boek heen moeten worstelen, en dat komt doordat elk hoofdstuk door een ander perspectief werd geschreven. Wanneer dat vanuit een klein aantal perspectieven is, vind ik dat een meerwaarde. Bij dit boek wordt er vanuit meer dan acht perspectieven (daarna ben ik gestopt met tellen) geschreven. Daarbij waren de personages ook nog op verschillende locaties. Ik raakte de draad regelmatig kwijt en aangezien dit een kinderboek is, zullen er vast kinderen zijn die hier ook tegenaan lopen. Ik denk dat dit verhaal beter tot zijn recht was gekomen als er vanuit iets minder personages werd geschreven.