Vrouwen die alleen reizen

Je volgt enerzijds de verhaallijn over Sanna, een moeder van een tweeling. Ze is niet gelukkig in haar huwelijk en is zeer gecharmeerd van haar nieuwe, mannelijke collega. Ze vlucht weg voor haar ingewikkelde thuissituatie, en reist naar een Grieks eiland. Daar leert ze Evelyn kennen. Een oudere vrouw die reist met een oude koffer vol brieven en herinneringen. Als lezer krijg je een kijkje in die brieven. Zo ontdek je wat Evelyn allemaal heeft meegemaakt en waarom zij op het eiland zit. De vrouwen bouwen een bijzondere band op en ontwikkelen en helen samen. Dat vond ik erg ontroerend.

'Vrouwen die alleen reizen' is het debuut van auteur Connie Barr. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van haar manier van schrijven. De taal is prachtig! Het verhaal staat vol met zinnen die een diepere betekenis hebben. Veel van die zinnen heb ik een aantal keer gelezen om de betekenis erachter echt goed te begrijpen. Ze zetten je aan het denken.

Wat ik ook heel fijn vind aan dit boek, was dat de plek waar de twee vrouwen hun vakantie doorbrengen uitvoerig wordt beschreven. Hierdoor heb ik het gevoel gehad dat ik zelf ook even naar dat Griekse eiland heb mogen reizen.

Waar ik wat minder enthousiast over ben, is het eind. Toen ik het boek dichtklapte, had ik nog steeds vragen. Sommige vragen waren beantwoord, maar toch waren er wat open eindjes. Je vult ze zelf in, en hoopt op een bepaalde afloop. Het is een kwestie van smaak, maar ik hou niet van open eindjes en lees liever hoe het verhaal daadwerkelijk afloopt.

Desalniettemin heb ik genoten en zou ik een volgend boek van Connie Barr zeker oppakken. Ik ben fan van haar schrijfstijl.