Prachtig boek

Het is 1974. Sinds zijn terugkeer uit Vietnam, waar hij krijgsgevangene was, heeft Ernt Allbright last van woede-uitbarstingen en nachtmerries. In de hoop op een fijner leven besluit hij het roer om te gooien. Hij neemt zijn vrouw en dochter Leni mee naar Alaska, om daar een zelfvoorzienend bestaan te leiden. Ondanks de hartelijke mensen daar blijkt het leven in Alaska, met zijn harde winters, een grote uitdaging te zijn. Het komt de geestelijke gezondheid van Ernt, en de sfeer binnen het gezin niet ten goede.

Allereerst was ik onder de indruk van de beschrijvende schrijfstijl van Kristin Hannah. Ik ben nog nooit in Alaska geweest, maar na het lezen van dit boek heb ik toch het idee dat ik weet hoe Alaska eruit ziet, en hoe daar geleefd wordt. Ik ben gaan begrijpen waarom Leni verliefd werd op het land.

Maar poeh, wát een boek. Huiselijk geweld is een groot thema. Geen feelgoodverhaal dus. En toch zijn tijdens het lezen zijn alle emoties de revue gepasseerd. Het maakte me verdrietig en boos. Ik voelde onbegrip, maar tegelijkertijd ook begrip. Ik heb gehuild, maar absoluut ook met een brede glimlach het boek gesloten.

Omdat het tweede deel van het boek me meer in zijn greep had als het eerste, twijfelde ik tussen vier of vijf sterren. Maar vanwege de wervelwind aan emoties die het bij me veroorzaakte, ga ik voor vijf.