Harlan Coben of Karen Rose voor YA

In het Young Adult boekenwereldje zijn er enkele namen die telkens weer worden genoemd wanneer we even de aandacht vestigen op het thrillergenre. Mel Wallis De Vries, Helen Vreeswijk of Sarah Pinborough (om er maar enkele te noemen) komen spontaan in gedachten op, maar wees gerust dat het genre ook heel wat minder bekende juweeltjes telt.
Een hele tijd terug had ik het geluk om Doodverklaard van Inge Verbruggen aan een kritische leesbeurt te mogen onderwerpen en werd ik verrast door dit sterke debuut. Nu zijn we ondertussen enkele jaren verder en mocht ik met veel enthousiasme haar tweede YA-thriller doornemen. En het moet gezegd, de auteur is het kunnen helemaal niet verleerd, integendeel, de kantjes en kleine foutjes van haar debuut werden weggewerkt en ze haar schrijfstijl voelt wat meer doorleefd en ervaren aan.
Met Duivels Spel brengt Verbruggen een netjes gestructureerd verhaal dat van begin tot einde een logische en uiterst realistisch aanvoelende opbouw kent. Heel snel in het verhaal krijgen we de drijfveer van het hoofdpersonage voorgeschoteld, namelijk het verdwijnen van haar vriendje, en besteedt de schrijfster uitvoerig de tijd om de leefsituatie en achtergrond van het hoofdpersonage neer te pennen. Dit alles wordt echter regelmatig afgewisseld door gebeurtenissen die zich ergens in het verleden hebben afgespeeld. Aanvankelijk voelt dit wat ongemakkelijk aan, omdat de link tussen de twee verhaallijnen niet meteen duidelijk is, maar na zowat de helft van het boek, wordt de spanning en het verhaaltempo in het heden wat opgedreven en komen de linken met het verleden beetje bij beetje naar boven. Daarna snelt het verhaal in een ijltempo naar zijn ontknoping.
Je merkt meteen dat het hele boek niet zomaar in één schrijfbeurt op papier werd gezet. Daarvoor is de verhaallijn te intelligent en eerder onvoorspelbaar opgebouwd. Al te vaak kan je bij een thriller al vanaf het eerste hoofdstuk voorspellen hoe de ontknoping zal verlopen. Gelukkig is dit bij Duivels Spel hoegenaamd niet het geval. Net als je denkt dat je de gebeurtenissen helemaal door hebt, weet Verbruggen toch weer een verrassende plotwending in te passen, zonder dat dit ten koste gaat van de logica binnen het verhaal. En net dat maakt dat een thriller zich kan onderscheiden van de middelmaat.
Na het lezen van haar debuut, had ik best wel hoge verwachtingen en het moet gezegd worden dat die stuk voor stuk werden ingelost. Duivels Spel is voor YA-thriller liefhebbers wat een Harlan Coben of Karen Rose zijn voor het volwassen publiek.