Een juweeltje dat ook volwassenen zullen koesteren

Agnès de Lestrade mag in de nederlandstalige regionen dan wel niet overbekend zijn door de grote aantallen boeken die ze heeft uitgebracht, ze wist bij ons wel al enige roem te verwerven met haar prijswinnende “Het land van de grote woordfabriek” en in haar eigen land Frankrijk, staat de teller al op meer dan 40 boeken van haar hand. Niet niks dus.

Voor mij was “Het Meisje dat Nevel weefde” een eerste ervaring met deze auteur en het moet gezegd, dit smaakt naar meer. Het ontroerende verhaal dat in ultrakorte tekststukjes op de (voor)lezer wordt losgelaten schetst een treffende beeldspraak voor de emotionele problemen waarin kinderen terecht komen bij een scheiding of breuk van hun ouders. De tekstjes worden netjes afgewisseld met de wondermooie tekeningen van Valeria Docampo die evolueren van eerder sombere grijze tekeningen naar vrolijke illustraties met warme kleuren, maar dat is niet alles. Om de woorden en beelden extra kracht bij te zetten, wordt als het ware de Nevel van het hoofdpersonage vorm gegeven door kalkpapier dat enerzijds voorzien van tekst en anderzijds voorzien van illustraties tussen de bladzijden is verweven. Een geniale zet die dit boek optilt van een mooie uitgave tot een waar juweeltje om te blijven koesteren.

De tekst is geschikt om voor te lezen voor kinderen van alle leeftijden als die wordt voorzien van de nodige omkadering. Afhankelijk van de leeftijd zal dat variëren van een korte woorduitleg hier en daar, tot een gesprekje om de achtergrond van het verhaal te kaderen. En als prentenboek kan je kind er vanaf zo’n vijf a zes jaar zeker zelf mee aan de slag.

Een aanrader voor ouders of leerkrachten die met hun kinderen willen werken rond emoties die gepaard gaan met echtscheiding of relatiebreuken en de impact die dit hen heeft. Een wondermooi verhaal dat een plaatsje verdient in elke boekenkast.