Copeland heeft een succesformule te pakken

Sam Copeland wist met zijn eerste deel in de Kasper-reeks al heel wat lof te oogsten en zet met dit tweede deel die trend verder. De twee coverafbeeldingen passen netjes bij elkaar en ook nu weer springt het felle groen met bijhorende Kasperillustratie lekker in het oog.

Wie al bekend is met “Kasper wordt een Kip”, zal niet schrikken als ik een spoilertje weggeef : Ook in dit verhaal zal Kasper helemaal niet in een T-Rex veranderen. Maar dat geeft eigenlijk helemaal niets van het plot weg en zal de leespret niet weten te drukken. De succesformule die de auteur in het eerste deel uit de reeks op ons los liet, is ook dit keer weer heel nadrukkelijk aanwezig. Op regelmatige tijdstippen in het leesproces verwijst Copeland naar voetnoten die een leuke wisselwerking met de verhaallijn bieden. Hij deinst er niet voor terug om zichzelf en zijn boek van de nodige kritiek te voorzien, natuurlijk telkens weer met een vette knipoog.

Het trio dat de hoofdrol op zich mag nemen, is zo mogelijks nog beter op elkaar ingespeeld als bij het vorige boek en stilaan beginnen relationele verhoudingen wat meer naar voor geschoven te worden. De rol van antagonist is dit keer niet zozeer één van zijn klasgenoten, maar wel de concurrent van zijn vader die niet als persoon, maar als een soort gezichtsloze onderneming wordt neergepend.

Een positief gegeven is dat de verhaallijn nog net iets beter is uitgebouwd dan bij het vorige boek en nu een volwaardige rol speelt, terwijl bij zijn voorganger vooral de aandacht ging naar het voorstellen van Kasper, zijn eigenaardigheidje en zijn strijd om het onder controle te krijgen. Het gegeven van een muterende Kasper blijft ook nu weer heel leuk en wordt op een prettige manier op het niveau van de jeugdige lezers gebracht.

Copeland heeft een bestseller te pakken en kan met de nodige originele insteken nog heel wat delen in de reeks laten schitteren.