Lezersrecensie
Follow the yellow brick road
http://looneybooks79.blog/2025/08/04/kleurenpalet-7-geel/
Een jonge schrijfster reist van Amsterdam naar Maastricht om er aan de Jan van Eyck academie aan een gedicht te werken. Het zou een primeur zijn voor haar aangezien ze tot nu toe nog nooit gedichten schreef, voor alles een eerste keer.
Terwijl ze in Maastricht wandelt en nadenkt over het aanzicht van steden, toen en nu en zowel echte als fictieve steden, probeert ze een plaats te zoeken tussen de andere kunstenaars aan de academie. Daar voelt ze algauw aan dat ze zich niet onmiddellijk thuis voelt in een gemeenschap en dat ze zich wat vervreemd voelt van de grote massa.
Maar is eenzaamheid niet net wat een kunstenaar groot maakt?
De weinige mensen waar ze wel contact mee zoekt leiden haar naar een verborgen pareltje in Maastricht, naar een gele deur die een wereld opent waar ze zich helemaal in thuis voelt en die inspirerend werkt voor haar gedicht!
Eerst en vooral wil ik een klein woordje over de cover doen. Ik ben blij te zien dat er opnieuw een heel fleurrijke en kleurige briljante kleur aan bod komt. De voorgaande boekjes hadden vaak donkere tinten en / of grijstinten. Dus is het heel leuk te zien dat de uitgeverij ook plaats maakt voor het briljante geel van de zon, van de zonnebloem, van de 'Yellow Brick Road' uit 'The Wizard of Oz'!
Het boekje is een ode aan steden, aan literatuur (waar steden een grote rol in spelen, zoals Amsterdam en New York), aan film (ook daar mogen steden een hoofdrol spelen: het New York van Singing in the Rain, the Emerald City van The Wizard of Oz...) en aan seventies en eighties tv-series (met The Love Boat op de voorgrond.
Nu wil ik dat het één of andere streamingplatform de ganse serie online zet dat ik die nog eens kan terug bekijken want hoe lang is dat niet geleden!). Maastricht speelt in dit kleine verhaal een grote rol en vormt de achtergrond van de complexe hersenkronkels waarmee het personage, de schrijfster (een literaire versie van Basje Boer zelf?), worstelt.
Het was heel herkenbaar voor me wegens mijn grote liefde voor literatuur en film én mijn inherente introverte en 'mezelf-van-de-buitenwereld' afsluitende karakter. Ik kon me helemaal vinden in het hoofdpersonage. En nu heb ik niet enkel zin om nog eens naar Maastricht te gaan (zou ik die gele deur moeten zoeken eigenlijk of bestaat deze helemaal niet?), The Love Boat te herbekijken maar ook mijn muur vol te kleven met foto's, citaten en filmposters. Met 'Geel' heeft Basje Boer een heerlijk nieuwe editie toegevoegd aan deze reeks!
Een jonge schrijfster reist van Amsterdam naar Maastricht om er aan de Jan van Eyck academie aan een gedicht te werken. Het zou een primeur zijn voor haar aangezien ze tot nu toe nog nooit gedichten schreef, voor alles een eerste keer.
Terwijl ze in Maastricht wandelt en nadenkt over het aanzicht van steden, toen en nu en zowel echte als fictieve steden, probeert ze een plaats te zoeken tussen de andere kunstenaars aan de academie. Daar voelt ze algauw aan dat ze zich niet onmiddellijk thuis voelt in een gemeenschap en dat ze zich wat vervreemd voelt van de grote massa.
Maar is eenzaamheid niet net wat een kunstenaar groot maakt?
De weinige mensen waar ze wel contact mee zoekt leiden haar naar een verborgen pareltje in Maastricht, naar een gele deur die een wereld opent waar ze zich helemaal in thuis voelt en die inspirerend werkt voor haar gedicht!
Eerst en vooral wil ik een klein woordje over de cover doen. Ik ben blij te zien dat er opnieuw een heel fleurrijke en kleurige briljante kleur aan bod komt. De voorgaande boekjes hadden vaak donkere tinten en / of grijstinten. Dus is het heel leuk te zien dat de uitgeverij ook plaats maakt voor het briljante geel van de zon, van de zonnebloem, van de 'Yellow Brick Road' uit 'The Wizard of Oz'!
Het boekje is een ode aan steden, aan literatuur (waar steden een grote rol in spelen, zoals Amsterdam en New York), aan film (ook daar mogen steden een hoofdrol spelen: het New York van Singing in the Rain, the Emerald City van The Wizard of Oz...) en aan seventies en eighties tv-series (met The Love Boat op de voorgrond.
Nu wil ik dat het één of andere streamingplatform de ganse serie online zet dat ik die nog eens kan terug bekijken want hoe lang is dat niet geleden!). Maastricht speelt in dit kleine verhaal een grote rol en vormt de achtergrond van de complexe hersenkronkels waarmee het personage, de schrijfster (een literaire versie van Basje Boer zelf?), worstelt.
Het was heel herkenbaar voor me wegens mijn grote liefde voor literatuur en film én mijn inherente introverte en 'mezelf-van-de-buitenwereld' afsluitende karakter. Ik kon me helemaal vinden in het hoofdpersonage. En nu heb ik niet enkel zin om nog eens naar Maastricht te gaan (zou ik die gele deur moeten zoeken eigenlijk of bestaat deze helemaal niet?), The Love Boat te herbekijken maar ook mijn muur vol te kleven met foto's, citaten en filmposters. Met 'Geel' heeft Basje Boer een heerlijk nieuwe editie toegevoegd aan deze reeks!
1
Reageer op deze recensie
