Lezersrecensie
Voorwaarts! Mars!
http://looneybooks79.blog/2025/08/11/koude-soep-een-wandeling/
Annelies Verbeke volg ik al sinds haar debuut 'Slaap!' en elk boek dat ik van haar in mijn handen kan krijgen zal ik ook toevoegen aan de collectie. (De meeste heb ik intussen ook al gelezen). Zij behoort tot het lijstje van Belgische auteurs die ik heel hoog in het vaandel draag. En dat bewijst 'Koude soep' ook nog maar eens want hoe klein het boekje ook mag zijn, het bevat zoveel grootsheid en moois dat ik het instant bij de lijst van favoriete boeken van 2025 mag rekenen.
Annelies beslist de Belgische kust af te wandelen, van links naar rechts want zo schrijf je ook; je begint links van je pagina en eindigt rechts op de lijn. De wandeling doet Annelies in twee etappes, namelijk van De Panne naar Oostende en van Oostende naar Knokke. Met stevige wandelschoenen aan, genoeg drank én een notitieboekje bij de hand, smartphone mooi weggestopt in de zak, gaat ze op pad langs de zee!
En wat doet iemand die aan het wandelen is? Rondkijken, inderdaad. Genieten van de mooie natuur om zich heen, stiekem de mensen die je voorbij komt begluren, af en toe een gesprekje aanknopen, hier en daar een hond aaien die gedag komt zeggen, schelpen rapen die zomaar op en in het zand liggen. Maar in die eenzame momenten dat iemand op stap is, dat zijn de momenten dat die persoon mijmert. En daar komen dan de grote vragen bij te pas, vooral in een gebied als de kust. Zo stelt Annelies al wandelend zich de vraag hoe het met de overbevissing zit, wat er gebeurt met het leven in de zee als overal windmolens worden neergepoot, waarom worden er plots zeehonden op het strand van Oostende gespot, waar komen die walvissen toch ineens vandaan? Bij het langsgaan van de bronzen beelden, de historische getuigen, van het koloniale verleden van ons land komt een frons op haar gezicht.
En dan zijn er de vakanties en eerste uitstapjes aan de kust die Annelies geheugen prikkelen. Hoe ze met haar ouders aan zee verbleef, hoe ze met vriendinnen een eerste keer naar Blankenberge ging en welke rol de zee al in enkele van haar boeken speelde. (Vissen Redden en Dertig Dagen zijn hier de mooiste voorbeelden van en echte aanraders!)
Branding wordt tegenwoordig meer geassocieerd met een merknaam maar Annelies bewijst dat je langs de branding die op het zand klotst, gedreven door de wind en door de stand van de maan, ook heel wat moois maar ook heel wat meditatiefs kan ervaren. Annelies kan het zo mooi vertellen, je hebt (bijna) zin om zelf die wandelschoenen aan te trekken en op pad te gaan. Voor wie het aandurft: "Voorwaarts, mars!"
Onze Belgische kust is rijkelijk aan historische verhalen, vele ervan worden heel kort in deze wandeling aangeraakt. Maar sommige ervan zijn meer dan de moeite om verder zelf nog te gaan uitspitten en te ontdekken, zowel ter plekke als op literair vlak. Daarnaast is onze kust ook nog eens een geweldige broedplaats van heel wat artiesten, kunstenaars, acteurs... De titel van dit boekje komt dan ook uit een lied van Kamagurka en Herr Seele, uit het programma 'Lava'.
Annelies Verbeke volg ik al sinds haar debuut 'Slaap!' en elk boek dat ik van haar in mijn handen kan krijgen zal ik ook toevoegen aan de collectie. (De meeste heb ik intussen ook al gelezen). Zij behoort tot het lijstje van Belgische auteurs die ik heel hoog in het vaandel draag. En dat bewijst 'Koude soep' ook nog maar eens want hoe klein het boekje ook mag zijn, het bevat zoveel grootsheid en moois dat ik het instant bij de lijst van favoriete boeken van 2025 mag rekenen.
Annelies beslist de Belgische kust af te wandelen, van links naar rechts want zo schrijf je ook; je begint links van je pagina en eindigt rechts op de lijn. De wandeling doet Annelies in twee etappes, namelijk van De Panne naar Oostende en van Oostende naar Knokke. Met stevige wandelschoenen aan, genoeg drank én een notitieboekje bij de hand, smartphone mooi weggestopt in de zak, gaat ze op pad langs de zee!
En wat doet iemand die aan het wandelen is? Rondkijken, inderdaad. Genieten van de mooie natuur om zich heen, stiekem de mensen die je voorbij komt begluren, af en toe een gesprekje aanknopen, hier en daar een hond aaien die gedag komt zeggen, schelpen rapen die zomaar op en in het zand liggen. Maar in die eenzame momenten dat iemand op stap is, dat zijn de momenten dat die persoon mijmert. En daar komen dan de grote vragen bij te pas, vooral in een gebied als de kust. Zo stelt Annelies al wandelend zich de vraag hoe het met de overbevissing zit, wat er gebeurt met het leven in de zee als overal windmolens worden neergepoot, waarom worden er plots zeehonden op het strand van Oostende gespot, waar komen die walvissen toch ineens vandaan? Bij het langsgaan van de bronzen beelden, de historische getuigen, van het koloniale verleden van ons land komt een frons op haar gezicht.
En dan zijn er de vakanties en eerste uitstapjes aan de kust die Annelies geheugen prikkelen. Hoe ze met haar ouders aan zee verbleef, hoe ze met vriendinnen een eerste keer naar Blankenberge ging en welke rol de zee al in enkele van haar boeken speelde. (Vissen Redden en Dertig Dagen zijn hier de mooiste voorbeelden van en echte aanraders!)
Branding wordt tegenwoordig meer geassocieerd met een merknaam maar Annelies bewijst dat je langs de branding die op het zand klotst, gedreven door de wind en door de stand van de maan, ook heel wat moois maar ook heel wat meditatiefs kan ervaren. Annelies kan het zo mooi vertellen, je hebt (bijna) zin om zelf die wandelschoenen aan te trekken en op pad te gaan. Voor wie het aandurft: "Voorwaarts, mars!"
Onze Belgische kust is rijkelijk aan historische verhalen, vele ervan worden heel kort in deze wandeling aangeraakt. Maar sommige ervan zijn meer dan de moeite om verder zelf nog te gaan uitspitten en te ontdekken, zowel ter plekke als op literair vlak. Daarnaast is onze kust ook nog eens een geweldige broedplaats van heel wat artiesten, kunstenaars, acteurs... De titel van dit boekje komt dan ook uit een lied van Kamagurka en Herr Seele, uit het programma 'Lava'.
1
Reageer op deze recensie
