Had meer verwacht

Julian is een 22 jarige diergeneeskundestudent. Zijn relatie met Judith is net afgesprongen. De zomer wordt eenzaam. Via een vriend, Tibor, mag hij tijdens de zomervakantie voor een dwergnijlpaard zorgen bij de op rust zijnde professor Beham. Daar ontmoet Julian de dochter van de professor, Aiko.

‘Zelfportret met nijlpaard’ gaat vooral over emoties na een liefdesbreuk, verliefdheid, liefde en volwassen worden. Maar ook de relatie tussen kind en ouder (Professor Beham en zijn dochter Aiko) wordt hier duidelijk belicht en komt meer tot zijn recht dan de liefdesbreuk met al zijn verwardheid en de verliefdheid. Het doel van het boek is deels bereikt en is ook duidelijk. De verhaallijn met het dwergnijlpaard komt tot zijn recht en draagt ook bij aan het boek. Het is een welgekomen afwisseling. De titel dekt de lading. Eveneens is het positief dat er nog andere maatschappelijke hedendaagse onderwerpen aangestipt worden zoals terreuraanslagen, milieu, … zonder er een heel uitgebreid verslag van te doen.
Anderzijds: de echte emoties van de liefdesbreuk heb ik doorheen het boek niet echt gevoeld doordat de personages niet heel diep uitgewerkt zijn of op het laatst pas dat extraatje krijgen waardoor ze diepgang krijgen. Ze hebben, behalve Professor Beham en Aiko, geen uitgesproken en tegengestelde karakters. Bijvoorbeeld: pas op het laatst krijgt Julian een karaktertrek die perspectief geeft aan het verhaal, namelijk dat hij telkens hoopt dat er iets dramatisch zal gebeuren, waardoor alles anders loopt, zonder dat hij zelf actie moet ondernemen.
Het blijft meestal bij feiten, beschrijvingen en opsommingen. Soms iets te veel opsommingen. Zoals van pagina 46 tot 48 uitgebreid wordt verteld over karate en van pagina 182 tot 185 een opsomming wordt gegeven wat er op televisie is.

Tot pagina 238 (hoofdstuk 22) heb ik mezelf moeten worstelen doorheen het verhaal. Misschien omdat de schrijfstijl me niet zo aansprak. Vanaf dan las het verhaal vlotter en aangenamer.

De mooiste passage over verliefdheid staat op pagina 127: het is duidelijk, romantisch en ook realistisch.

Favoriet citaat: pagina 207: Schat, je hoeft je nooit om ons te bekommeren. Maar het was haar als kind al duidelijk geweest dat het een excuus was: het moest rechtvaardigen dat het leven van de ouders voorrang had boven de behoeften van het kind.’

Hoewel ik meer verwacht had van ‘Zelfportret met nijlpaard’ ben ik blij het gelezen te hebben vanwege ook zijn positieve elementen.