Lezersrecensie
De vloek van het oerwoud
Er sluipt iets door de stoffige gangen en galmende zalen van het wereldberoemde Natural History Museum in New York. Er worden gruwelijke moorden gepleegd.
Zijn de fossiele dinosaurusbotten tot leven gekomen?
Zijn de geruchten over een monster waar?
Antropologe Margo Green ontdekt een verband tussen de moorden, een mislukte Amazone-expeditie en een vreemd afgodsbeeld dat jarenlang in de donkere kelders van het museum lag. Maar kan zij voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen, want het zwarte hart van het oerwoud vergeet niets..
Oké, als lezer wordt er wat fantasie en het nodige inbeeldingsvermogen van je gevraagd, maar als je dit op weet te brengen heb je hiermee een heel leuk boek in handen. Het verhaal zit goed in elkaar, maar wat het echt interessant maakt, zijn twee zaken. Één; de geweldige setting waarin het boek zich afspeelt, namelijk the museum of national history in New York City en de manier waarop dit beschreven wordt. Je waant je meteen in de donkere gangen, volgepakte opslagruimtes en laboratoria. Twee; de personages en dan met name Pendergast die vanaf introductie boeit. Wat een kleurrijk persoon en aangename afwisseling op de standaard FBI- man. Iemand die verder kijkt dan zijn neus lang is, ongevoelig voor druk van bovenaf en lekker zin eigen plan trekt. I like it!
Zijn de fossiele dinosaurusbotten tot leven gekomen?
Zijn de geruchten over een monster waar?
Antropologe Margo Green ontdekt een verband tussen de moorden, een mislukte Amazone-expeditie en een vreemd afgodsbeeld dat jarenlang in de donkere kelders van het museum lag. Maar kan zij voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen, want het zwarte hart van het oerwoud vergeet niets..
Oké, als lezer wordt er wat fantasie en het nodige inbeeldingsvermogen van je gevraagd, maar als je dit op weet te brengen heb je hiermee een heel leuk boek in handen. Het verhaal zit goed in elkaar, maar wat het echt interessant maakt, zijn twee zaken. Één; de geweldige setting waarin het boek zich afspeelt, namelijk the museum of national history in New York City en de manier waarop dit beschreven wordt. Je waant je meteen in de donkere gangen, volgepakte opslagruimtes en laboratoria. Twee; de personages en dan met name Pendergast die vanaf introductie boeit. Wat een kleurrijk persoon en aangename afwisseling op de standaard FBI- man. Iemand die verder kijkt dan zijn neus lang is, ongevoelig voor druk van bovenaf en lekker zin eigen plan trekt. I like it!
1
Reageer op deze recensie