Literair hoogstandje en pageturner tegelijk

Literair hoogstandje en pageturner tegelijk

Een literair hoogstandje en een pageturner bovendien is een combinatie die je weinig tegenkomt. Marjolijn van Heemstra heeft dat met ‘En we noemen hem’ voor elkaar gekregen.
Een pageturner omdat de schrijfster de spanning tot het eind toe heeft laten oplopen.
De structuur van het boek zit heel slim in elkaar. Er zijn twee verhaallijnen: de ene verhaallijn telt af van de laatste 27 weken van haar zwangerschap naar de bevalling. De andere verhaallijn gaat over een familielid van Marjolijn, haar oudoom Frans Julius Johan en werkt toe naar een climax: is bommenneef een held of een lafaard. Het is belangrijk voor haar om dit te weten voor de bevalling. Vernoemt ze haar oom of niet?
Het genre is mij niet helemaal duidelijk. Meestal staat het woord roman op de cover van een roman. Dat is bij dit boek niet gedaan. Hebben we te maken met fictie of met non-fictie of een mengvorm? Het is niet echt belangrijk, zolang het boek maar boeiend is en dat is het.
De motieven van de muggenplaag en van Antartica zijn origineel en goed uitgewerkt. Verwijzingen naar literaire romans van W F Hermans zijn toepasselijk.
De stijl is mooi. Ik geniet van zinnen als “wat is het leven anders dan een reeks verzachtende omstandigheden” (blz 106) en “Je kunt een man niet begrijpen zonder zijn tijd te begrijpen; je kunt zijn tijd niet begrijpen zonder zijn oorlog te begrijpen; deze zaak is complexer dan de schuldvraag van een enkeling, de zaak gaat over ons, de gehele naoorlogse samenleving"(blz132).
Al met al is het terecht dat dit boek op de shortlist voor de Librisprijs staat. Nu maar afwachten….